Μπορεί να ψάχνεις τον έρωτα και την αγάπη, αλλά το εφαλτήριο για να φθάσεις σε αυτά είναι η εμφάνιση ό,τι και να πούμε. Αυτό που είναι κατακριτέο κατ' εμέ είναι η προσήλωση σε συγκεκριμένα στερεότυπα εμφάνισης. Και σε κάθε περίπτωση, η ''εμφάνιση'' αφενός μεν είναι μία ευρεία έννοια που περιλαμβάνει όχι μόνον τα αμιγή εξωτερικά χαρακτηριστικά κάποιου αλλά και τον ''αέρα'' που αποπνέει, αφετέρου δε οι προτιμήσεις στην εμφάνιση είναι αρκούντως υποκειμενικές.
28.8.2016 | 20:23
Εσεις τι λετε?
Διαβαζοντας τοσες εξομολογησεις και παρατηρωντας γυρω μου αυτη την εξαρση ανασφαλειων και κομπλεξ,αυτη την αρρωστημενη πια προσκολληση στην εμφανιση αναρωτιεμαι... Αν ζουσαμε σε ενα παραλληλο συμπαν και τα ειχαμε καλα με τον εαυτο μας,τον αγαπουσαμε ,τον αποδεχομασταν, μηπως τοτε δεν ημασταν τοσο επιφανειακοι? Δηλαδη μηπως αυτη η εμμονη με την εμφανιση εχει να κανει περισσοτερο με το οτι δεν τα εχουμε καλα με τους εαυτους μας πρωτα απο ολα παρα με την εμφανιση αυτη καθεαυτη? Αν εγω τα εχω καλα με εμενα, γιατι να με ενδιαφερει τοσο η εμφανιση του αλλου? Τον ερωτα και την αγαπη δεν θα επρεπε να ψαχνω? Τι σχεση εχει η εμφανιση με αυτα? Μηπως γιατι εγω δεν αισθανομαι επαρκης σαν ατομο και ψαχνω επιβεβαιωση μεσω του αλλλου? Δηλαδη δεν νιωθω ωραιος-α και εχοντας διπλα μου τον κουκλο-α , ανεβαινω στα δικα μου τα ματια.? Ενταξει,να ειναι ο αλλος καθαρος, προσεγμενος, εννοειται. Αλλα νομιζω εχει χαθει το μετρο σε ολο αυτο.
1
