3.6.2014 | 06:08
εσυ εγω και τα παριζιανικα κρουασαν
Παει καιρός που δεν μιλαμε..μα οτι νοιώθω δεν εχει αλλαξει στιγμηξερεις προσπαθησα να προχωρησω μα καταλαβα πως δεν μπορω να το κανω γιατι αυτο που ειχαμε ηταν κατι παραπανω απο ερωτα κατι παραπανω απο αγαπη...και πως να το αντικαταστησω με κατι μετριοΣτο χα πει θυμασαι?αν εχω ζησει το τελειο πως να συμβιβαστω με το μετριοΚι ομως εσυ με εκανες να αρκουμαι και με το μετριο οταν δεν ειμασταν ΜΟΝΟ μαζι οταν ησουν (και εισαι) και με αλλη ακομη και τοτε μου εφταναν οι λιγες στιγμες ερωτα μαζι σου και οι βολτες μας οι οι συζητησεις μας ως το πρωι και ηξερα πως η καρδια σου μου ανηκε αλλα σε εμποδιζαν πολλα αλλα προβληματα που μονο στο δικο σου μυαλο υπηρχαν.Ακομη και τοτε περναγα ομορφα λογω ολου αυτου του παθους και του ερωτα περναγα ομορφα γιατι ξερω πως ειμαστε η μια για την αλλη!Γιατι ακομα και οταν τσακωνομασταν ηταν για λιγο και οταν κοιταζομασταν ξανα σταματαγαν ολα Μονιμα σε νοσταλγω ,μονιμα υπαρχουν εικονες στο μυαλο μου απο εμας,μονιμα θελω να σε παρω τηλεφωνο μα ξερω πως δεν μπορω Μα πρεπει να προχωρησω το ξερω το αισθάνομαι μα δε μπορώ.Είμαι πολυ ευαισθητη τελικα.Το μονο που ευχομαι ειναι να εμφανιστεις ενα βραδυ με το υπεροχο σκυλι σου εξω απο το σπιτι μου και να μου πεις σε θελω ακομα και πως πλεον μπορουμε να ειμαστε οι δυο μας..μα καθε βραδυ σε περιμενω μα δεν ερχεσαι..σ'αγαπω και δεν θα σταματησω...Σ ευχαριστώ για όσα έζησα μαζί σου!