30.6.2015 | 03:41
Εσύ, εγώ κι αυτός.
Εσύ. Εσύ που δεν είσαι τίποτα για μένα, όμως και τόσα πολλά την ίδια στιγμή. Εσύ που σε τόσο ξαφνικά σε είδα και κάτι άλλαξε μέσα μου. Εσύ που ξαφνικά θρονιάστηκες μέσα μου και δες λες να φύγεις. Εσύ που τόσο ξαφνικά έγινες η τελευταία εικόνα που έχω στα μάτια μου πριν κοιμηθώ και η πρώτη όταν ξυπνήσω. Εσύ με την πολύχρωμη αύρα. Εσύ κι αυτό το μεγάλο, υπέροχο χαμόγελο που δεν μπορώ να βγάλω απ' το μυαλό μου. Εσύ μ' αυτά τα τόσο ξεχωριστά μάτια. Εσύ που μέσα σε χίλιους ανθρώπους μπορώ να ξεχωρίσω. Εσύ που με κάνεις να χαμογελάω σα χαζό χωρίς λόγο στη σκέψη ότι υπάρχεις και μόνο. Εσύ που όταν βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο τρέμω κι έχω ταχυπαλμία. Εσύ που χωρίς να σε ξέρω μ' έχεις αγγίξει. Εσύ που τυχαία με κοίταξες στα μάτια και χάθηκε ο κόσμος γύρω μου. Εσύ που δε σε νοιάζει αν υπάρχω. Κι εγώ. Εγώ που μόνο από μακριά μπορώ να σε βλέπω. Εγώ που ξέρω ότι ποτέ δε 'σαι μαζί μου και πνίγομαι. Κι αυτός. Ένας έρωτας μονόπλευρος που κλαίει και γελάει ταυτόχρονα...