ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν σε άκουγα ποτέ,ποτέ δεν ακούω κανέναν άλλωστε.Κρίμα δεν θα πω, χτες το βράδυ μιλήσαμε για προδοσίες.Γι'αυτές που έζησα εγώ. Για εκείνες που διέπραξα,μίλησα με τη φίλη μου.Ξέρεις μωρέ εκείνον τον πολύ αγαπημένο άνθρωπο, που σε συμπάθησε χωρίς να σε ξέρει.Είσαι συμπαθητικός εσύ,μέχρι και η κυρία Δέσποινα,αλήθεια την θυμάσαι εκείνη την κυρία που μου έκανε παρέα στο μαγαζί?Θυμάμαι τότε που τσακωθήκαμε κι εσύ είχες έρθει να κάνουμε ανακωχή και να μου πεις να βγούμε,ε ναι λοιπόν κι αυτή ο τόσο δύσκολος χαρακτήρας σε συμπάθησε.Εσύ είχες πει πως "όλοι σε συμπαθούν εκτός από εμένα".Τα χρόνια πέρασαν και εγώ ακόμα σε συμπαθώ.. Ξέρεις οι στιγμές περνάνε και πίσω δεν γυρίζουν.Κάποιος που με "παρακολουθεί" με οδήγησε στο να διαβάσω κάτι,παλιά γραμμένο και το μόνο που συγκράτησα μέσα σε αυτό τον Κυκεώνα των αναρτήσεων ήταν πως αν ραγίσει το γυαλί δεν ξανά κολλάει.Έχω πάθει ανοσία,στον πόνο στην απώλεια και στην κακία τίποτα δεν με αγγίζει από αυτά.Δεν εκπλήσσομαι πλέον από τίποτα.Χαίρομαι που μπορούμε να επικοινωνούμε και από εδώ.Που τις ώρες που εσύ κοιμάσαι,εγώ σου γράφω,είναι σαν να έρχομαι να στα λέω στον ύπνο σου.Πάντα μα πάντα δε θα είσαι απλά μέσα στους ανθρώπους μου ,αλλά ο άνθρωπος μου.Τα χρόνια που ζήσαμε μαζί και χώρια το απέδειξαν.Στα γράφω όλα αυτά για να σου πω ,συγγνώμη που εκείνη την μέρα του Ιούλη είπα όχι. Ό,τι πήγε μπροστά και να γυρίσει πίσω θα ξανά φύγει. Φαντάζεσαι να γινόταν πραγματικότης :) αυτό που είπε ο θείος σου,εμείς σε ένα κήπο,εσύ να φυτεύεις μαρούλια και ντομάτες και εγώ να σου φέρνω παγωτό.Σου χρωστάω ακόμα, ένα ζευγάρι από εκείνα τα μικρά γλυκύτατα μπλε πλασματάκια. Να μου φιλήσεις την γιαγιά σου(κι αυτό ξέχασα να στο πω)και πες της πως θα βρει καλύτερο κελεπούρι να σου δώσει.Σε φιλώ όπως πάντα στο μέρος της καρδιάς,τη μισή μου ζωή την άφησα μαζί σου να το θυμάσαι.Γι'αυτό δεν μπορώ να ζήσω ελεύθερα,μα σε παρακαλώ κάποτε να με ελευθερώσεις.Συγγνώμη αν εγώ σε φυλακίζω ακόμα με τη σκέψη,συγγνώμη αν το νιώθεις μα δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.Να μου προσέχεις τον εαυτό σου και να με θυμάσαι όσο πιο τακτικά μπορείς μέσα στη μέρα σου.Θυμάσαι αλήθεια, που σε ρωτούσα πόσες φορές με σκέφτηκες σήμερα?Όλες μου οι στιγμές ένα ατέλειωτο θυμάσαι.Φιλιά πολλά γλυκοστρουμφένιε μου.Θα τα πούμε όπως πάντα αύριο,την ώρα που όπως παλιά ερχόσουν με το γκρινιάρικο χαμόγελο σου.