28.9.2014 | 14:37
Εσύ ζωη μου πια μισή
Το καλοκαιρι το 'χασα μου το κλεψες ΕΣΥ. Μαζι με το καλοκαιρι μου εφυγες κι εσυ. Γιατι? Ετσι. Απλα ετσι. Χωρις λογο. Σταματησες να μου μιλας. κι ας ειχαμε περασει μαζι τα πιο ομορφα μας βραδια... Σε ρωτησα γιατι εφυγες πολλες φορες. Μου ειπες οτι ηθελες να βρεθουμε να το συζητησουμε απο κοντα. Εγω περιμενα σαν την χαζη το μυνημα σου για μερες, μερες που για μενα εμοιαζαν να ειναι σαν αιωνες.Σου το ξαναθημησα εγω, το οτι ηθελες να βρεθουμε, σε ρωτησα αν αλλαξες γνωμη τελικα και η απαντηση σου ηταν οχι. Περιμενα ακομα μια εβδομαδα. Αφαντος. Ουτε φωνη ουτε ακροαση. Και σε πετυχα τυχαια χθες το βραδυ, εκει που σε ειχα πετυχει και στις αρχες του καλοκαιριου, οταν ολα ηταν μαγικα και ομορφα. Αλλα χθες ουτε που ηθελες να με δεις, μετα βιας μου ειπες ενα για, αφου σε χεραιτησα εγω πρωτη. Και δεν με ενδιαφερει και πολυ τωρα, παει αυτο τελειωσε. Απλα ημουν διατεθημενη να σου δωσω τα παντα, και αυτο με πληγωνει ακομα παραπανω. Ας μην ξεχνιομαστε ομως, εκει που τελειωνει(Σ) αγαπημενε μου αρχιζω εγω, προφανως. Τελος.