ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χτες ξεκινησα να βλεπω την νεα σειρα του Καπουτζιδη "Εθνικη Ελλαδος". Ειχα ακουσει τα καλυτερα και το μονο που εχω να πω ειναι οτι ειδα ολα τα επεισοδια μεχρι στιγμης κλαιγοντας, για εναν κυριως λογο: αυτο το ομορφο πραγμα που εχει ο Καπουτζιδης με τον τηλεοπτικο του συντροφο. Ειμαι 18, σπουδαζω στην Αγγλια, και εχω συνειδητοποιησει οτι ειμαι gay εδω και περιπου 2 χρονια. Ναι, παντοτε ενιωθα κατι για τους αντρες, αλλα τα τελευταια 2 χρονια το πηρα αποφαση. Τον τελευταιο καιρο, εχουν εμφανιστει τοσοι πολλοι λογοι να το πω σε ολους οτι ειμαι gay (ναι δεν το εχω πει). Θελω να νιωσω οπως νιωθει ο Καπουτζιδης στην σειρα, να μην ντρεπεται για αυτο, ή οπως ο Neil Patrick Harris και αλλοι τοσοι. Αλλα παντα κατι με κραταει πισω και εκει ξεσπαω σε κλαματα γιατι αισθανομαι οτι ζω μια ψευτικη ζωη, που υποκρινομαι. Οι γονεις μου ειναι ανοιχτοι σε ολα (πραγματικα σε ολα), εκτος απο τους gay. Η μαμα μου τους κατακρινει και σχολιαζει τον καθε gay (αυτο μεσα μου με καταστρεφει ολο και περισσοτερο γιατι κατακρινει και τον γιο της). Το χειροτερο κομματι ειναι οταν με ρωταει για "γκομενες" και παντα της απανταω το κλασικο "τιποτα". Τον τελευταιο καιρο το σκεφτομαι ολο και περισσοτερο να το πω σε κοσμο, παντα οταν γνωριζω καποιον να του λεω: Γεια, ειμαι ο ...., και ειμαι gay. Ομως υπαρχουν τοσα πραγματα που με κρατανε πισω, οπως οτι οι γονεις μου δεν θα με αποδεχτουν, ουτε οι φιλοι, και τελικως θα μεινω μονος. Βεβαια δεν χανω και κατι, τοσο καιρο "μονος" ειμαι... Και τελος, αυτο που με κραταει πισω ειναι οτι ο Καπουτζιδης, (ενω ολοι ξερουμε οτι ειναι gay) , και το υποστηριζει ΤΟΣΟ ομορφα στην σειρα, ΓΙΑΤΙ δεν το παραδεχεται? Αυτα ειχα να πω... συγγνωμη για το μεγαλο κειμενο :)