ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

περάσαμε μαζί έναν πολύ όμορφο χρόνο. πάντα μου έδειχνε την αγάπη του με κάθε τρόπο και ειλικρινά.. δεν πίστευα ότι τον είχα βρει.από το δεκέμβρη και μετά απομακρυνθήκαμε σωματικά και ψυχικά. βιώνει κι αυτός αλλαγές στην καθημερινότητά του (όχι ωστόσο τόσο σοβαρές που να νιώθει τόσο down όσο λέει, θέλω να πω δεν συντρέχει κάποιος λόγος υγείας ή κάτι σοβαρό τελοσπάντων, απλά βαριέται την καθημερινότητά του και όλο γκρινιάζει)είδα μια πλήρη μεταστροφή του χαρακτήρα του. κάναμε να τα πούμε από κοντά μέρες γιατί "είχε νέυρα" όπως έλεγε, άρχισε να μου λέει αρνητικά για το χαρακτήρα μου χωρίς λόγο και γενικά ένιωθα μέρα με τη μέρα να τον χάνω.. χωρίς να φταίω κάπου, βρέθηκα σε μία θέση περίεργη χωρίς ούτε καν να το καταλάβω.και τελικά μου είπε την κλασσική φράση πως "θέλει να πάρει τον χρόνο του για να σκεφτεί".του τον έδωσα. μετά απο κάποιες μέρες μου τηλεφώνησε λέγοντας μου πως ήθελε να με δει, πως με θέλει στη ζωή του, πως χρειάζεται τη στήριξη μου και πως ο μόνος λόγος που μου ζήτησε χρόνο είναι γιατί ένιωθε πως δεν ήταν εντάξει μαζί μου το τελευταίο διάστημα(έεεελα!)το θέμα είναι ότι εγώ κάπου όλο αυτό το διάστημα πάγωσα μέσα μου. αμφέβαλλα, φοβήθηκα για εκείνον ότι μου λέει ψέμματα, ότι υπάρχει κάτι άλλο πίσω από όλο αυτό. πείσμωσα πως δεν αξίζω τη συμπεριφορά του. και ήμουν απότομη μαζί του. του είπα πως δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε έτσι και πως δε θα είναι ποτέ πια το ίδιο και πως πρέπει να λύσει μόνος του ό,τι έχει γιατί δεν νιώθω ότι τον βοηθάω.το πιστεύω κιόλας αυτό που είπα. κλείσαμε, λέγοντας μου ότι θα ξαναμιλήσουμε.μετά από μια βδομάδα, δεν έχουμε ξαναμιλήσει. νιώθω ότι θα πάρει κάποια στιγμή..τα σκέφτεται άραγε; ή τόσο ξαφνικά κάπως έτσι θα είναι και το τέλος;μπερδεμένη είμαι.. μπερδεμένη και στεναχωρημένη..που γίναμε έτσι από το πουθενά, και που έχασα πάσα εμπιστοσύνη για τον άνθρωπο που λάτρευα..