ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όποτε μαθαίνω ότι πέθανε άλλη μία φιγούρα τής παιδικής μου ηλικίας,όπως ο κυρ-τάδε στο παλιό μπακάλικο στο χωριό ή ένας ιδιότροπος,μα αστείος στην κακοτροπιά του,γείτονας....αισθάνομαι μια ανείπωτη μοναξιά στην όψη τού μελλοντικού θανάτου μου.Δεν αισθάνεστε μόνοι όλοι;Βαθιά,εννοώ,μακρυά απ'τα φώτα και τις παρέες-όταν κλείνετε την πόρτα πίσω σας και πέφτετε για ύπνο μόνοι.Δεν αισθάνεστε ένα υπαρξιακό κρύο,έναν ανεπαίσθητο αναστεναγμό...;Έστω και για λίγο,δε βλέπετε το μέλλον γεμάτο αποχωρισμούς και πόνο;You're all strangers on a train.Μέσα στη σιωπηλή μοναξιά μου,νιώθω οτι έχω ήδη πεθάνει.http://www.youtube.com/watch?v=hi1cxGeYyKs&feature=related