ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είμαι εδώ και λίγο καιρό μ'ένα παιδί που το ήθελα πολλά χρονια.αυτος δεν ειναι ερωτευμενος αλλα εγω δυστυχως ειμαι οποτε ειναι λιγο περιεργες οι ισορροπιες στη σχεση.περναμε καλα μαζι αλλα δε νιωθει τοσο την αναγκη να βρισκεται μαζι μου οπως εγω.αλλα οσο περναει ο καιρος και δενομαστε παρατηρω οτι ολη μου η διαθεση εξαρταται απ'αυτον.αν θα μου στειλει μηνυμα,αν θα με παρει τηλεφωνο.μεχρι να μου δειξει με καποιον τροπο οτι με σκεφτεται ειμαι μες στην κατηφεια.οταν ειμαστε μαζι και μετα πρεπει να φυγει με πιανει μια θλιψη και μια μιζερια κ οσο κ αν προσπαθω να τη διωξω, φευγει μονο οταν ερχεται η ωρα να τον ξαναδω.ξερω οτι δεν ειναι υγειες να εξαρταται ολη μου η διαθεση απο εναν ανθρωπο αλλα δεν ξερω πως να το διωξω,πως να μην τον σκεφτομαι συνεχεια,πως να μην προσκολλωμαι τοσο σε αυτον.σιγουρα καποιοι εχετε βρεθει σε παρομοια θεση,πειτε μου πως να κρατησω αποστασεις,δεν με αντεχω αλλο ετσι...