ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

..Κρυώνω. Ακόμα κρυώνω. Τόσες φορές κι ακόμα δεν κατάφερα να συνηθίσω το κρύο της σιωπής που συνοδεύει κάθε χωρισμό. Το κρύο της απογοήτευσης και της μοναξιάς. Το κρύο της προδοσίας. Προπάντων αυτό. Τρία χρόνια , εννιά μήνες και δώδεκα ημέρες μετά. Παραδέχτηκε πώς ο "καλύτερός-της-φίλος" ήταν τόσο καλός φίλος που την ήθελε απεγνωσμένα από πριν γνωριστούμε. Βέβαια η ίδια τον έβλεπε "φιλικά" , τόσο φιλικά που δεν θεώρησε σκόπιμο να διακόψει τις στενές επαφές μαζί του όλα αυτά τα χρόνια που ήμασταν μαζί. Και τώρα το ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ. Προσωπικά αμφιβάλλω για την ικανοτητα της να σκέφτεται αλλά έτσι είπε. Το σκέφτεται να πάει μαζί του. Εγώ την κούρασα, λέει. Δεν είναι σίγουρη αν είναι πια ερωτευμένη μαζί μου. Αλλά δεν θέλει να με αφήσει. Αλλά δεν θα είχε πρόβλημα αν ήθελα να την αφήσω εγώ. Ούτε εγώ είχα ιδιαίτερο πρόβλημα να την στείλω στο διάολο. Έναν μήνα και 8 ημέρες πριν. Νοικιάσουμε το καινούργιο διαμέρισμα για να μείνουμε μαζί. Όταν βελτιώνονταν τα οικονομικά μας θα παντρευόμασταν. Είχε πει. Έξι ώρες και 16 λεπτά μετά. Συνεχίζω να κρυώνω. Και να γράφω αργά. Το μυαλό μου είναι αλλού. Με κεράτωσε? Μήπως είναι ήδη μαζί του? Μήπως δεν ήθελε ποτέ να μείνουμε μαζί για να τον βλέπει ? Πόσες φορές? Πότε? Γιατί τόσα ψέμματα ? Γιατί τόση υποκρισία? Και τι σημασία έχουν όλα αυτά ? Δεν μ'ενδιαφέρει. Δεν μ ενδιαφέρει τίποτα. Κρυώνω.