ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περιμένω να ανοίξει η πόρτα κ να μπεις μέσα....όμως δε θα ξαναέρθεις...δε ξέρω γιατί περιμένω...δε ξέρω γιατί θέλω να γυρίσεις...δε ξέρω γιατί γίναμε έτσι...πληγωσαμε ο ενας τον άλλο,φάγαμε τις σάρκες μας κ όμως μου λείπεις...μετράω σπασμένα όνειρα, αναμνήσεις,τις μελανιές στο σώμα μου κ τις πληγές στην ψυχή μου.... Τις Κυριακές πηγαίναμε βόλτες,πίναμε κ γυρνούσαμε κ κάναμε έρωτα,η μάλλον στο δικό μου μυαλό κάναμε ερωτα το δικό σου έτρεχε σε αυτές που μιλούσες και φλερτάρες...Τόσα όνειρα,τόσα σχέδια και καταλήξαμε έτσι.Να σκοτωθουμε,να είσαι θυμωμένος κ εγώ πληγωμένη..4 χρόνια κοιμόμουν στο πλάι σου κ ονειρευόμουν με τα μάτια ανοιχτά όμως έπεσα από το συννεφάκι μου κ χτυπησα...ήθελα κάπου να τα πω γτ ότι κ αν πω σ αυτόν θα πέσει στο κενό κ θα με πει ξανά μελο....να έχετε τα κοτσια να παραδέχεστε τα λάθη σας,να ζητάτε συγγνώμη από όσους πληγώνετε κ να μην προδίδετε το λιμάνι σας για κάθε βραχακι που θα συναντήσετε...