16.9.2014 | 05:26
Εξομολόγηση
Για έναν άνθρωπο που με πλήγωσε πολύ στο παρελθόν, σε σημείο να λιποθυμήσω. Που με κεράτωσε, και παραλίγο (πάλι καλά έχω μυαλό) να με κολλήσει ΣΜΝ. Που μου φέρθηκε με τον πιο απαίσιο τρόπο και μου έπαιξε απίστευτες πουστιές πίσω απο την πλάτη μου επαγγελματικά απλά για να κερδίσει μια καρέκλα. Που κατάφερε με ψέμματα να με αποκόψει απο ολόκληρη την παρέα μου και να μείνω μόνη μου. Που με ξεφτίλισε μπροστά σε κόσμο, βρίζοντας με χωρίς να υπάρχει λόγος, απλά για να το παίξει άντρας. Τον είδα τυχαία, σχεδόν καραφλό στα 23 του. Και ας σας φανεί λάθος και εγωιστικό και οτιδήποτε, αλλα το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν "κέρδισα". Πήρα πτυχίο δυο χρόνια πριν απο αυτόν, έφυγα στο εξωτερικό και πραγματοποίησα το "όνειρο" που είχαμε μαζί τότε, κι εκείνος ποτέ δε θα καταφέρει. Έμαθα τόσα πολλά, καλλιέργησα τον εαυτό μου, γνώρισα τόσους ανθρώπους, μάζεψα τόσες εμπειρίες. Κι εκείνος εκεί, ακόμα εκεί. Κρίμα δε θα πω. Νιώθω οτι κέρδισα. Εκείνο το πικρό γαμώτο που μένει στο τέλος, εκείνο κέρδισα. Και αν θελήσει κάποιος να κρίνει, καλοδεχούμενο το σχόλιο. Απλά ας σκεφτεί πρώτα αν κι εκείνος είπε ποτε "κέρδισα". Η αν έστω το σκέφτηκε. Ένα πράγμα έμαθα και μακάρι να το διάβαζες, γιατί στα έλεγα απο τότε. Να ξέρεις στη ζωή όλα πληρώνονται. Ρόδα είναι και γυρίζει...