ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω κάτι να εξομολογηθώ... Και θέλω κάποια γνώμη!Όλα άρχισαν στα 18 όταν έπαθα κάτι σοβαρό στη ζωή μου. Κάθε Πάσχα πηγαίναμε με τη μητέρα μου στην εκκλησία, κοινωνούσαμε και πηγαίναμε επιτάφειο, Ανάσταση κλπ κλπ. Από εκείνη τη χρονιά άλλαξαν πολλά. Δεν ήθελα να κοινωνήσω γιατί είχα τόσο οργή μέσα μου, τόσο θυμό, που δε ήθελα να ξαναπατήσω στην εκκλησία (Όχι δεν είμαι της εκκλησίας, αλλά το Πάσχα πάντα μου άρεσε να πηγαίνω). 10 χρόνια μετά τα ίδια.. Δεν έχω τόση οργή βέβαια, αλλά νιώθω ότι έχω θυμό και ντρέπομαι όχι απλά να πάω, αλλά και να μπω μέσα. Κάποια στιγμή πήγα στην εκκλησία κοίταξα γύρω μου και με έπιασαν τα κλάματα.. Ένιωθα λες και το ταβάνι θα με πλάκωνε. Δεν ξέρω αν έχει κάποιος ανάλογη εμπειρία, αλλά θέλω πραγματικά να το αποβάλλω. Πλέον ούτε στα νησιά σε μικρά εκκλησάκια δεν μπορώ να μπω, ενώ πρώτα μου άρεσε πολύ να τα θαυμάζω..Τι να κάνω??