ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι κι αν πέρασε καιρός από την ημέρα εκείνη, που ένιωσα αλλιώς και άλλαξα. Φοβόμουνα πως θα ήταν μια στιγμιαία έκρηξη που θα έσβηνε.Φοβόμουνα ότι δεν θα αντέξω να περιμένω ανταπόκριση από σένα, ότι θα χανόμουνα, ότι θα αναζητούσα (ίσως στο Άγιο Όρος; ίσως σε άλλη αγκαλιά;) απαντήσεις για πολλά. Όχι, η δύναμη της Αγάπης με καθήλωσε και με έκανε να σκεφτώ… Μάλλον φοβήθηκες και εσύ, ίσως για τα ίδια. Μάταια, όμως γιατί όσο περνάνε οι ημέρες, οι νύχτες (ειδικά αυτές) νιώθω ότι ερχόμαστε ο ένας πιο κοντά στον άλλον. Όχι με επιπολαιότητα αλλά ώριμα πια, καταλαβαίνοντας και ζώντας αληθινά αυτό το ωραίο που μας συμβαίνει. Τουλάχιστον έτσι εγώ το εκλαμβάνω. Πιότερο όμως μου αρέσει, το ότι ενεργεί μια παράξενη χημεία και από τις δύο πλευρές, μια χημεία που οδηγεί σε ¨ήμερες εκρήξεις¨, που ωφελούν και τους δύο μας. Προσπαθώ κάθε μέρα να γίνω αυτό που θέλω, χωρίς να πιέζομαι και να πιέζω. Και νιώθω να ξέρεις ότι η προσπάθεια αυτή είναι γλυκιά, γιατί κάθε μέρα με βλέπω πιο συγκροτημένο και εσένα πιο όμορφη και χαλαρή. Αλήθεια έχεις κοιταχτεί στον καθρέφτη τώρα τελευταία να δεις μια άλλη; Πόσο όμορφη είσαι Μάτια μου… Δεν θέλω να σε κουράσω με πολλά, αν και θα μπορούσα να σου έγραφα με τις ώρες ή πιο απλά να σου τα ‘λεγα από κοντά, ψυθιριστά στα αυτιά σου… μία στο ΄να , μία στ΄ άλλο. Επιφυλάσσομαι για τα καλύτερα από κοντά.Ναι όπως μου λες, μπορεί να μην καταφέρω να Σ’ Αγαπώ για Πάντα, αλλά άφησέ με να Σε Αγαπώ όπως και τώρα και δυνατότερα. Δως μου δύναμη και Αγάπη και πάρε από τη δική μου…Σ’ ΑγαπώΥ.Γ. Είναι ιδέα μου όλα τα παραπάνω, ή πετάω στα σύννεφα και πρέπει να κλείσω επειγόντως ραντεβού ξανά για ¨ψάξιμο¨ και μετά ψυψιατρείο;