ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν δεν ξέρω τι μου φταίει, πρέπει κάπου να ξεσπάσω. Δε λέω σε κάποιον, γιατί αν δε μου φταίει θα ήταν άδικο να πληρώσει την (κλαρινο)νύφη! Έτσι βρίσκω δημιουργικές -όπως μ'αρέσει να τις χαρακτηρίζω- δραστηριότητες, καλή ώρα της εξομολογήσεις μου εδώ!Και αυτόπου θέλω να πω, είναι ότι η συγκεκριμένη ενασχόληση, με βοήθησε πολύ περισσότερο απ' ότι περίμενα και άμεσα! Σχεδόν, το θέμα για το οποίο εκτέθηκα για πρώτη φορά στις οθόνες σας, >!Για όσους, λοιπόν εκεί έξω ψάχνουν την "λύτρωση", μέσω της ανάγνωσης της εξομολόγησης του άλλου -που δεν αντιλέγω ότι είναι παρήγορο- δε θα φανταζόσασταν τι ανακουφιστικό που είναι να γράφεις τη δική σου!Και αν σκέφτεστε ότι κανείς δε θα ταυτιστεί, έχετε χάσει το νόημα! Το θέμα είναι να το βγάλεις από μέσα σου! Άπαξ και το ομολογήσεις αυτό που σου κατατρώει τα σωθικά έχεις κάνει το πιο σημαντικό βήμα για την επίλυση του εκάστοτε προβλήματος! "Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός" έγραφαν ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης και άλλοι -εντάξει, σαφώς όχι με αυτή τη διατύπωση- και τείνω να πιστεύω ότι είχαν δίκιο. Και σας το γράφω εκ πείρας! "Been there", που λένε, και ακόμη εκεί είμαι, για του λόγου το αληθές, αλλά νιώθω να επουλώνεται σιγά σιγά το τραυματάκι μου. Γράψτε, και εκτεθείτε, χωρίς ουσιαστικά να εκτίθεστε γιατί κανείς δε σας ξέρει! Εύχομαι τα καλύτερα, σε όλους τους πονεμένους!Υ.Γ Κάποτε έλεγαν ότι ο χρόνος είναι πανάκεια. Έχω πάψει πια να το πιστεύω! Δε γιατρεύεσαι, απλά συνηθίζεις τον "πόνο" με τον καιρό! Και εγώ στη φάση που είμαι δε θέλω συμβιβασμούς, θέλω λύσεις! "Γιατί μου αξίζει" (ζητώ συγγνώμη από τη Λ'ορεάλ, για τη λογοκλοπή!)