31.12.2015 | 19:56
Εξομολογούμαι ...
αν και αισθάνομαι κάπως άβολα, ότι είμαι ρομαντική ως αηδίας (δεν φταίω εγώ από πάντα έτσι ήμουν). Μερικά βράδια, πριν κοιμηθώ φαντάζομαι πως είμαι σε ένα δάσος με ένα ποτάμι, πριν καμιά 300αριά χρόνια, πέφτω στο ποτάμι, μετά ο Robert Plant (ναι εγώ είμαι που σας τα έχω πρήξει με τους led)με σώζει, ξαπλώνουμε κάτω για να στεγνώσουμε και εγώ του βάζω μαργαρίτες στα μαλλιά. Αν δεν έχω αποκοιμηθεί μέχρι τότε, πηγαίνουμε σε μία ξύλινη καλύβα που βρίσκουμε τυχαία, αυτός ανάβει το τζάκι, και γιατί όπως με έβγαζε από το ποτάμι τραβήχτηκε ο ώμος του εγώ αρχίζω να του κάνω μασάζ...Η συνέχεια δεν είναι καθόλου ρομαντική και θα την κρατήσω για μενα. Φυσικά δεν έχω τέτοιες απαιτήσεις από την πραγματική ζωή, πιο πιθανό είναι να βρεις μονοκέρο , παρά κάποιον με ξανθές μπούκλες, που να έκανε κάτι τέτοιο. Αν και το κομμάτι με το μασάζ μπορώ να το κρατήσω υποθέτω.