15.1.2017 | 23:01
Εξομολογουμαι...
Οτι ειμαι ερωτευμενη χωρις να το ξερει κανεις. Λογικα θα φαινεται οσοι με ξερουν καλα. Τοσο δειλη ειμαι ωστε να παραδεχτω τα συναισθηματα μου αν και μεχρι εκεινη τη στιγμη μεχρι και εγω πιστευα πως ειμαι δυναμικη... Μουδιαζω οταν ειμαι γυρω του οσο και αν το παλευω, θαυμαζω το μυαλο του και αγαπω τα ματια του. Εχει μια παιδικοτητα που εγω την εχω χασει ισως και να μην την ειχα ποτε. Με τρομαζει ποσο λογικες απαντησεις εχει ενω δεν το περιμενει κανεις. Αλλοι μπορει να τον ελεγαν κοπανο εμενα ομως με ξαναεκανε να νιωσω τοσο δυνατα συναισθηματα και μαζι μου ηταν παντα τοσο ηρεμος μου ειχε δειξει και πει ποσο με θαυμαζει, ποσο του ειχε αρεσει ο τροπος σκεψης μου και πως λατρευει την μυρωδια μου. Εξαιτιας μου, εξαιτιας της ψυχροτητας μου τον απομακρυνα και δεν τον αφησα. Και οι δυο βλακες και τωρα τιποτα δεν ξερω τι να κανω εχω χασει την μπαλα. Ε λοιπον ας γινει κατι γαμωτο ας κανω κατι.