23.9.2020 | 00:38
Εξομολογούμαι
Πως παραλίγο να την πατήσω και να αναπτύξω συναισθήματα για ένα απίστευτα χυδαίο, γελοίο, κακομαθημένο και μνησίκακο άτομο, γενικά ένα απίστευτο άτομο. Χαιρόταν με το κακό μου, με πρόσβαλλε, έλεγε πράγματα που ξέρει πως θα με πληγώσουν, έλεγε τα μεγάλα λόγια τα ωραία αλλά από πράξεις 0, με έβλεπε σαν μια κατάκτηση που δεν γινόταν να μην αποκτήσει γιατί μέχρι στιγμής στη ζωή του έχει καταφέρει ότι ήθελε, που πάντα είχε δίκιο, που οτιδήποτε κι αν έκανε είχε μόνο ως σκοπό αυτό: να με κατακτήσει, χωρίς να νοιαστεί αν με φέρνει σε δύσκολη θέση, αν εγώ το θέλω, αν είναι καλό αυτό. Και πραγματικά κόντεψε να με τρελάνει. Ευτυχώς που έδειξα εγκράτεια και κοίταζα να κάνω το σωστό. Πάντα δικαιολογούσα με κάποιον τρόπο ότι έλεγε κι έκανε αλλά πλέον μου προκαλεί μια αηδία. Ένιωθα απίστευτη στενοχώρια για αυτό, γιατί πίστευα ότι δεν το άξιζε. Αλλά όσο περνάει ο καιρός χαίρομαι που νιώθω έτσι τελικά για αυτό το άτομο. Ξέρω ότι μπορεί να είναι δύσκολο να με καταλάβετε αλλά πραγματικά αισθάνομαι χαρά που δεν είναι στη ζωή μου.
0