ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρω μια κοπέλα εδώ και 3 χρόνια περίπου. Στην αρχή της γνωριμίας μας δεν είχαμε ιδιαίτερη συμπάθεια η μία στην άλλη. Εκείνη επειδή δεν ήμουν τόσο ανοιχτή και κουτσομπόλα όσο αυτή και εγώ επειδή μου φαινόταν αναιδής και υποκριτική πολλές φορές. Έφτασε μια μέρα λοιπόν που άρχισε να με προσεγγίζει. Ο λόγος ότι όλοι οι φίλοι της την έκαναν πέρα, είχε μείνει εντελώς μόνη. Εγώ μετά από χωρισμό και σε στιγμή αδυναμίας και μοναξιάς, δέχτηκα να κάνουμε παρέα, παρόλο που ήξερα τον τρόπο που κινείται και συμπεριφέρεται(Δηλαδή ήξερα πως επειδή ξέμεινε με προσέγγισε). Περνάει ο καιρός όμως και ρε παιδιά, δεν αντέχω τον χαρακτήρα της. Ο εγωισμός της δεν έχει όρια, θέλει συνεχώς να γίνεται το δικό της. Εντωμεταξύ, επειδή έχει και σχέση τώρα και έναν ακόμη φίλο, εμένα με θυμάται στη χάση και στη φέξη. Αλλά όταν με θυμηθεί(προφανώς όταν οι άλλοι θα έχουν δουλειές και θα ξεμένει από παρέα) θα γίνει πολύ πιεστική, θα με παίρνει συνεχώς τηλέφωνο, κινητά, σταθερά. Πώς έμπλεξα έτσι; Τι μπορώ να κάνω για να της κόψω τον αέρα; (αν όχι να χαθώ τελείως, αν και πολύ θα το ήθελα).