ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και ξετρελαίνομαι όταν μετά από μια κρίση απελπισίας, νιώθω να χαράζει και πάλι στην ψυχή μου, και όλα φαίνονται πιο όμορφα, νιώθω τις φίλες μου πιο κοντά μου, την οικογένειά μου πιο δική μου, τους στόχους μου πιο προσωπικούς, τον έρωτα πιο εφικτό, τους περαστικούς πιο καλοσυνάτους, τη δουλειά πιο εύκολη, τον κόσμο πιο γοητευτικό. Γερνάμε όταν σταματάμε να ανακαλύπτουμε, τον εαυτό μας τους άλλους, τον κόσμο. Δε θυμάμαι ποιά στιγμή έχασα την παιδική μου περιέργεια, πότε σταμάτησα να ρωτάω γιατί αυτό και γιατί το άλλο. Δε με αγγίζει καμία γνώση, καμία συναναστροφή, καμία δραστηριότητα, κανένα ταξίδι. Γέρασα; Θα γεράσω όταν το αποφασίσω εγώ. Και δεν ήρθε η ώρα, είναι πολύ νωρίς ακόμη. Είναι καιρός να επανασυνδεθούμε με την παιδικότητά μας, εγκολπώνοντάς την σε μια πιο ώριμη προσωπικότητα με πιο σταθερά και ελεύθερα θέλω. Κι όταν μαθαίνεις τί θέλεις κάνεις το πρώτο βήμα για να το αποκτήσεις. Εγώ θέλω πίσω την ευτυχία που ένιωθα όταν έπαιζα κυνηγητό με τη μητέρα μου και δεν μπορούσα να την πιάσω...μόνο που πρέπει να προσαρμοστώ στο ότι τώρα αυτή δεν μπορεί να τρέξει. Είναι η σειρά μου μάλλον.