ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν πιστευω στις τριτες, τεταρτες ευκαιριες κλπ. Οταν εχω εναν ανθρωπο διπλα μου κ τον θεωρω σημαντικο στη ζωη μου, περιμενω απο αυτον μια σωστη συμπεριφορα, την οποια φυσικα συμπεριφορα εχω κ γω απεναντι του. Αν μου φερθει με λαθος τροπο, ναι θα τον συγχωρησω, αλλα μεσα μου σιγουρα θα εχει αλλαξει κατι κ θα εχω απογοητευτει λιγο. Κ αν ξαναφερθει ασχημα, τοτε δεν θα δωσω αλλη ευκαιρια. Δεν καταλαβαινω αυτους που λενε "μ αυτον εχουμε περασει πολλα, αρα θα του δωσω κ τριτη κ τεταρτη κ εκατοστη ευκαιρια". Σκεφτηκατε ομως οτι ακριβως επειδη με αυτον τον ανθρωπο ειστε δεμενοι, οφειλει κ αυτος να ειναι σωστος απεναντι σας? Κ εφοσον δεν ειναι σωστος, γιατι συνεχιζετε να τον συγχωρειτε? Εγω πιστευω πως σε εναν ανθρωπο που ειναι πραγματικα κολλητος σου δεν θα χρειαστει να δωσεις τριτη κ τεταρτη ευκαιρια. Γιατι απλουστατα ο ιδιος θα εχει σε γενικες γραμμες σωστη συμπεριφορα απεναντι σου, οποτε δεν θα χρειαστει ποτε τις ευκαιριες σου. Εχω χασει πολλους φιλους, μια εκ των οποιων ηταν κολλητη μου, αλλα δεν το μετανιωσα. Γιατι θεωρω πως οσο δυσκολα χτιζεται μια φιλια, τοσο ευκολα μπορει να διαλυθει, οταν υπαρξει καποιος λογος φυσικα. Κ γιατι τα λεω ολα αυτα? Γιατι υπαρχουν μερικες κοπελες που αποκτουν μια κολλητη, επαναπαυονται στην ιδεα οτι αυτη θα ειναι για παντα διπλα τους κ απο κει κ περα δεν κανουν το παραμικρο για να της δειξουν οτι την αγαπουν κ οτι την νοιαζονται, γιατι πιστευουν οτι αυτο ειναι δεδομενο. ("Ναι δεν σε εχω παρει δυο βδομαδες τηλεφωνο, αλλα ελα τωρα, ξερεις οτι σ αγαπω", "ναι δεν μπορουσα να βγουμε στα γενεθλια σου, γιατι ειχα κανονισει με το αγορι μου, αλλα ελα τωρα, δεν θα με παρεξηγησεις εσυ, αφου ειμαστε κολλητες"). Οκ, θα δειξω κατανοηση αν τετοια περιστατικα συμβουν μια στο τοσο, γιατι ανθρωποι ειμαστε, αλλα οταν βλεπω απ την αλλη επανειλλημμενα τετοια συμπεριφορα, καποια στιγμη κουραζομαι να την δικαιολογω κ αρχιζω να ενοχλουμαι. Δεν μπορω να θεωρω δεδομενη την αγαπη κανενος βασισμενη απλα στα λογια του. Θελω να το βλεπω κ με πραξεις.