ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπερα :) Σημερα ανακαλυψα τη στηλη και ετσι για το γαμωτο θελω να πω και γω τη δικια μου ιστορια. Χωρις λογο.Περαξα ταραγμενη εφηβεια, αλητειες, γκομενες, κακες, πολυ κακες παρεες. Περιεργα πρωτα χρονια ενηλικιωσης, με γκομενες, ποτα, παρατωντας τη μια δουλεια μετα την αλλη, ετσι κι αλλιως καλα με ζουσε και η μανα μου κι εγω ελιωνα στους καφεδες και στα νετ.Θεωρουσα τον εαυτο μου εναν μετριο, χαλαρο, χαρουμενο ανθρωπο. Ευτυχισμενο θα λεγα στο αραγμα μου.Πλεον στα 28 μου, πειτε με χαζο, αλλα ειμαι παντρεμενος με μια κοπελα που γνωρισα στα 16 της, την ταλαιπωρησα, την εχασα. Στα 18 την ξαναβρηκα την ξαναταλαιπωρησα, σαν καλος μαλακας και την αγαπησα και την αγαπω οσο καμια. Στα 21της (25 εγω) την παντρευτηκα.Γιατι; Γιατι ειναι διαφορετικη! Ο ορισμος της "γκομεναρας" κι ομως χωρις συμπεριφορα "γκομενας". Γιατι ειναι το κοριτσακι μου! Και διαβεβαιωνω πως καμια κρεπαλη της ζωης μου που εγω ονομαζα "διασκεδαση" δεν μου εδωσε την ευτυχια που μου δινουν μικρες στιγμες μαζι της. Εχω φαει κατακριση και δουλεμα με το τσουβαλι που απ' τα 25 μου "μαντρωθηκα". Πολλοι φιλοι μου πιστευουν οτι θα επρεπε να τους ζηλευω για τη "ζωαρα" που κανουν ακομα. Εγω πιστευω πως αν οχι τωρα, στο μελλον αυτοι θα ζηλευουν εμενα.Γιατι οταν γυριζω απροσμενα σπιτι πιο νωρις πιανω τη γυναικα μου στα πρασα οχι με αλλον αλλα να μαγειρευει τραγουδωντας το αγαπημενο μου φαγητο και φορωντας τη μπλουζα μου. Για τα σαντουιτς που μου κανει για τη δουλεια, λες και ειμαι παιδι, παρ' ολη τη γκρινια μου, για τη γκρινια της να κοψω το τσιγαρο, γιατι μ' αγαπα με μια αγαπη που κοιτωντας γυρω μου βλεπω οτι δυσκολα βρισκεται στην εποχη μας. Και γιατι την αγαπω κι εγω. Τοσο κι ακομα πιο πολυ :)