ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Mια πολύ καλή μου φίλη αποφάσισε να αλλάξει θρησκεία και από το ισλάμ να πάει στον προτεσταντισμό. Από τότε δεν σταματάει να μιλάει για την πίστη της και για τις προσευχές της και για τη Βιβλο κτλ. Και από τις συζητήσεις μας βλέπω οτι είναι φανατική. Και ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω, πώς τόσα άτομα απλά λόγω του φανατισμού τους τα βλέπουν όλα "πίσω από τα χρωματιστά τους γυαλιά". Δεν λέω, αν της κάνει καλό να πιστεύει και έτσι νιώθει ευτυχισμένη να το κάνει...αλλά αυτός ο φανατισμός με προβληματίζει. Κάπου χάνεται η μπάλα και μετά απλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Ή την άλλη φορά έτυχε να μιλήσω μέσω ίντερνετ σε έναν γνωστό μου, Αμερικάνο, και αυτός φανατικός...καθολικός. Σχολίαζε κάτι που είπε ο νέος Πάπας λέγοντας ότι δεν λέει έτσι η Βιβλος. Οσο για το τι λέει η Βίβλος, και τα δύο άτομα που σας ανέφερα, το ξέρουν αυτολεξεί.Παρόλα αυτά απορώ αν τουλάχιστον καταλαβαίνουν τι λέει ή απλά παπαγαλίζουν. Κάτι προσπαθούσα και εγώ η άμοιρη να πω...ότι τέλος πάντως δεν είναι όλα μάυρο ή άσπρο και μετά από πολύωρη συζήτηση τα παράτησα γιατί έβλεπα ότι δεν είχε νόημα. Και όπως είπα, ο καθένας ας πιστεύει ότι θέλει...αλλά αυτό το πράγμα, από το πρώι μεχρι το βράδυ να αναφέρουν την πίστη τους και τον Θεό τους, το θεωρώ υπερβολή. Αρνούμαι να διανοηθώ ότι τόσο νέα άτομα (25-27 στις συγκεκριμένες περιπτώσεις) είναι τόσο φανατισμένα με τις θρησκείες τους. Μα που είναι η μετριοπάθεια σε αυτόν τον πλανήτη?? Και να ήταν τα μόνα περιστατικά φανατισμού! Εδώ βλέπεις Χρυσαυγίτες, κομματόσκυλα, πιο πέρα βλέπεις τους Ρωσους να τα βάζουν με τους ομοφυλοφιλους, πιο πέρα πάλι φανατικους με θρησκείες. Και αναρωτιέμαι γιατι ρε γαμώτο?