11.11.2013 | 15:03
φανταροκατασταση
Στεναχωρεθηκα καπως, δε μπορω να πω. Σημερα το πρωι εφτασα με τον αδελφο μου στο στρατοπεδο απ'εξω. Τον πηρα αγκαλια, του ειπα οτι ηθελα να του πω..και ολα καλα.Πηρε τα πραγματα του κι εφυγε, καλα να ειναι. Δε μπορω να πω οτι μου περασε αυτη η κατασταση ετσι αναισθητα κι αδιαφορα. Οχι. Να μου πεις ειναι 9 μηνες. Τιποτα στην ουσια. Στη πραξη ομως μεσα σε 9 μηνες αλλαζουν πολλα. Ηδη απο το πρωτο λεπτο αλλαξε η καθημερινοτητα μου. Ουτε αλητεια, ουτε αμαξια, μουσικες κλαμπ κλπ...κομμενα. Μονος μου θα κοιμαμαι, τελεια. Δεν ειμαστε οι μονοι, και σιγα φανταρος μπηκε. Ειναι ομως 9 μηνες. Μια σημαντικη αλλαγη. Ενα σημαντικο κομματι ζωης. Θα ειναι μακρια οπως κι να χει. Θα υοαρχει ενα κενο. Και πιο πολυ επειδη ημαστε δεμενοι. Αυτα.
