ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αποξενωθηκαμε για τα καλά με μια φίλη. Ας πάρουμε την κατάσταση απ' την αρχή. Υπήρχε ενδιαφέρον και από τις δύο μεριές στην αρχή με τη μόνη διαφορά ότι ήμουν το άτομο που έκανε τις περισσότερες προτάσεις για εξόδους και γενικά επικοινωνία. Με κάποιες εξαιρέσεις όπου ήθελε και το πρότεινε να βγούμε. Η ζωή μου και η δική της είχαν τις διακυμάνσεις τους. Υπήρχαν φάσεις που ποτέ είχε δουλειά η μια, ποτέ δεν είχε η άλλη, αλλά και φάσεις ειδικά στη δική μου ζωή που είχα πολύ περιορισμένο χρόνο, παρόλ' αυτά πάντα έβρισκα χρόνο να συναντηθούμε και να επικοινωνήσουμε. Από το 23 και μετά έγινε κάτι πολύ άσχημο με την υγεία της, όπου πραγματικά στενοχωρήθηκα και ήθελα και ακόμα και τώρα θέλω να την βοηθήσω γιατί έτυχε να μάθω για κατάλληλη θεραπεία που μπορεί να την βοηθήσει. Ωστόσο από το 21 είχε γίνει πολύ επικριτική απέναντι μου με σχόλια που τα έκρυψα κάτω απ' το χαλάκι. Το θέμα είναι πως είχε αρχίσει μια συμπεριφορά με τουπε και φουλ επικριτική από πέρυσι για αλλά θέματα χωρίς να έχει συμβεί κάτι μεταξύ μας. Μου είχε προτείνει να βγούμε της είπα οκ πότε λες; Μου απάντησε όταν θα είχε ρεπό. Της είπα οκ το αφήνω πάνω σου να μην γίνομαι πρηξας ,μια και το ύφος ήταν επιθετικό χωρίς λόγο. Λοιπόν, έχει περάσει ένας χρόνος πλέον και επικοινώνησε δύο φορές μόνο σαν να μην τρέχει τίποτα. Έχω σπαστει και ξενερώσει όσο δεν πάει και τώρα στις γιορτές άφαντη. Τρανή απόδειξη πως δεν τη νοιάζει να πετάξει μια φιλία 12 χρόνων στον κάδο. Δεν μπορώ να την κυνηγάω σαν να είμαι γκόμενος όταν δείχνει τέτοια αδιαφορία. Θα στείλω για να μην τα κρατάω μέσα μου και ας το πάρει όπως νομίζει. Δεν είναι αμοιβαίο, είναι μονόπλευρο, οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί προσπαθούσε να βγει από πάνω. Οι δρόμοι είναι δύο ή δεν μιλάμε καν ή τα λέω να ξέρουμε τι έχουμε και κυρίως τι δεν έχουμε. Η σιωπή δείχνει δειλία και δεν βλέπω το λόγο να αφήνουμε καταστάσεις να αιωρούνται. Η ειλικρίνεια απελευθερώνει .