ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με τις φίλες μου γνωριζόμαστε από το δημοτικό. Στην πορεία κάποιες παντρεύτηκαν κ αραίωσαν, τις βλέπαμε όμως σε κάθε ευκαιρία. Εγώ κ 2 ακόμη τις παρέας, μονίμως ήμασταν single, γεγονός που μας είχε δέσει πιο πολύ. Στα 28 μου γνώρισα το σύντροφό μου κ 2 χρόνια μετά, συνεχίζουμε μια υπέροχη σχέση. , Φρόντισα να μην παραμελήσω τις φίλες μου, γιατί πραγματικά απολαμβάνω την παρέα τους. Στη σχέση μου έχουμε μεγάλη εμπιστοσύνη και ελευθερία οπότε συνέχισα να επιδιώκω να βγαίνουμε πολύ συχνά. Μάλιστα, δεν μιλούσα για το σύντροφό μου, παρά μόνο αν με ρωτούσαν, για να μη νιώσουν οτι προσπαθώ να δειχθώ. Σιγά σιγά όμως απομακρυνθήκαμε. Όταν τους στέλνω να κανονίσουμε κάτι, πάντα έχουν κάποια άλλη υποχρέωση. Άραγε φταίνε τα 30, οι δουλειές και οι αποστάσεις ή μου δείχνουν ξεκάθαρα ότι ως μη ελεύθερη δεν έχω θέση στην παρέα πια; Δε μπορώ ούτε να το συζητήσω μαζί τους, αφού οποτε θίγω το θέμα, μου λένε ότι όλα είναι καλά μεταξύ μας. Κι όμως, πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι κ δεν ήπιαμε ούτε καφέ.