ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τυχαια επεσα σε αυτο το κομματι και σε θυμηθηκα.ειλικρινα δεν εχω ιδεα γιατι γραφω σημερα.θα θελα πολυ να σε παρω ενα τηλεφωνο να δω τι κανεις,αν εισαι καλα και να σου πω οτι μου ελειψες.μονο αυτο και μετα να το κλεισω.ειναι πολυ περιεργο τελικα.εγω που σε ειχα τοσο λιγο,τοσο φευγαλεα να νιωθω ετσι.και περασε ηδη ενας χρονος.απο την αλλη ομως σκεφτομαι πως δεν ημασταν και τιποτε,η σχεση αυτη δεν ητανε και τιποτα σπουδαιο.καμια φορα πιστευω πως ολο αυτο δεν ηταν πραγματικο.σαν να το φανταστηκα.οπως σε ονειρο.το θεμα δεν ειναι πως φοβαμαι πλεον οτι δεν αισθανεσαι το οτιδηποτε και μολις το τηλεφωνο κλεισει θα το ξεχασεις.μικρη σημασια εχει αυτο αλλωστε.δεν εχει να κανει πια με σενα.ξεκιναει απο μενα και τελειωνει σε μενα.και τοτε ενα αορατο εσωτερικο αντιστροφο εμβολο ξανασπρωχνει αυτες τις σκεψεις παλι προς τα μεσα προς τα βαθυτερα στρωματα.μεχρι την επομενη φορα που θα αναζητησουν παλι λιγο φως και αερα και θα ξαναβγουν στην επιφανεια.μεχρι την επομενη φορα που θα τα ξαναπουμε απο κοντα και θα σου πως ολα ειναι μια χαρα και οτι ειμαι καλα.ψεματα δηλαδη.ας ειναι.ετσι και αλλιως η μονη αληθεια για μας ειναι μια και την ξερεις ηδη:εσυ εισαι πολυ καλυτερη απο ολο αυτο παρολο που δε θα το παραδεχτεις ποτε ουτε στον εαυτο σου...και εγω δεν ξερω να αγαπαω με αλλο τροπο εκτος απ το δικο μου...