ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα στην παρέα. Πέρυσι τέτοιο καιρό περίπου γνώρισα μια κοπέλα μέσα από μια σελίδα (όχι εδώ). Μιλούσαμε καθημερινά 24 ώρες συνέχεια. Εγώ έχτισα έναν μύθο γύρω από τον χαρακτήρα της. Την θαύμαζα που αν και 18 ήταν πολύ ώριμη, δεν ζούσε σε γυάλα όπως τα άλλα κορίτσια της ηλικίας της και αντιλαμβανόταν πλήρως του τι συμβαίνει γύρω της.Την ερωτεύτηκα και της το είπα. Και εκείνη "ένιωθε" το ίδιο μου είπε. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε τον Μάρτιο να βρεθούμε και να τα πούμε face to face. Βρεθήκαμε περάσαμε τέλεια οι δυο μας και στο τέλος της βραδιάς φιληθήκαμε. Μου άρεσε που για πρώτη φορά ήμουν τόσο ήρεμος και ευτυχισμένος κατά κάποιον τρόπο. Ούτε καυγάδες, ζήλιες, εμπάθειες τίποτα από όλα αυτά. Την λάτρεψα την συγκεκριμένη κοπέλα. Σε κάποια φάση φετος το καλοκαίρι μου είπε ότι δεν νιώθει πια ερωτευμένη αλλά θα ήθελε να παραμείνουμε φίλοι. Φυσικά εγώ έπεσα από τα σύννεφα γιατί ήμουν ερωτευμένος μαζί της και το ήξερε αυτό. Μου πήρε πολύ καιρό να το συνειδητοποιήσω. Αποφάσισα από το να μην την έχω καθόλου και να πέσω ξανά σε κατάθλιψη, να την έχω κοντά μου έστω και ως φίλη. Επομένως, κοπήκανε όλα εκείνα τα γλυκόλογα που της έλεγα, τις καρδούλες που τις έστελνα και όλα αυτα που κάνουμε εμείς οι νέοι όταν βρισκόμαστε σε μια σχέση. Πέρασε το καλοκαίρι και δεν ανταλλάξαμε κουβέντα για ένα μήνα περίπου. Δεν της έστελνα γιατί είχα τρομερά νεύρα και σκεφτόμουν, πως γίνεται αυτό; Πως γίνεται από την μια να μου λέει ότι είναι ερωτευμένη και μετά από ένα διάστημα άυτό που ένιωθε δεν υπάρχει πια. Ερωτευμένη δεν ήταν ποτέ μαζί μου αυτή είναι η αλήθεια. Ενθουσιασμένη ήταν, που βρέθηκε κάποιος ό οποίος έτυχε να ήμουν εγώ που της μιλούσε με ευγένεια σε βαθμό αηδίας και ήμουν εκεί όποτε με χρειαζόταν. Που δεν την αντιμήλισα στιγμή και δεν της είπα ποτέ κακή κουβέντα. Πάντα της μιλούσα γλυκά και τρυφερά. Φτάνουμε στον Σεπτέμβρη όπου αρχίζει να μου πετά υπονοούμενα αν έχω κάποια στην ζωή μου και τέτοια. Δεν ήθελα να δίνω τέτοιες πληροφορίες καθώς δεν την αφορούσα αν έχω κοπέλα ή όχι. Αυτό ήταν δικό μου θέμα. Όποτε μιλούσαμε πάντοτε με ρωτούσε. Χαθήκαμε μετά για 1 μήνα πάλι και ξαναμιλήσαμε αρχές Νοέμβρη. Εγώ πλήρως απαλαγμένος πια από αισθήματα για εκείνη την αντιμετώπισα όπως ακριβώς ήθελε. Δηλαδή ως φίλη. Εκείνη όμως το βιολί της να μάθει αν έχω κοπέλα. Ε λοιπόν γιατί με κούρασε απίστευτα της είπα ότι ναι έχω κοπέλα εδώ και δυο μήνες. Τι περίμενες δηλαδή; Να λιώνω στα πατώματα για πάρτη σου; Απλά η "σχέση" μαζί σου με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όσο ζει ο άνθρωπος μαθαίνει. Το θέμα είναι ότι δεν μου αρέσει η συμπεριφορά της. Λέει πχ "Δείξε μου φωτογραφία της", "Όχι δεν θα σου δείξω" της λέω έγω. "Κατάλαβα δεν είναι πιο ωραία από μένα". Μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου. Τουλάχιστον αυτή που έχω τώρα δεν με έχει πήξει στα φούμαρα ότι δήθεν μαγαπάει. Αυτός που αγαπάει στο δείχνει. Με κάθε τρόπο στο δείχνει. Το βλέπεις στα μάτια του. Πολύ θα ήθελα όμως να σου γνωρίσω την κοπέλα μου. Να μάθεις πως είναι να αγαπάς. Ποτέ σου δεν έμαθες να αγαπάς. Δεν σε κατηγορώ γι αυτό. Αλίμονο. Ας πούμε ότι δεν βρέθηκε ακόμα εκείνος που θα σου μάθει να αγαπάς.Εγώ απέτυχα σ'αυτό. Εύχομαι ο επόμενος που θα βρεθεί στο δρόμο σου να το κάνει αυτό. Επίσης, θα βοηθούσε την επόμενη φορά να είσαι πιο σίγουρη για το τι νιώθεις. Σόρρυ για το σεντόνι παιδιά. Καλά Χριστούγεννα σε όλους σας!