ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 22 χρόνων.. Έχω δύο φίλες που κάνουμε παρέα από το σχολείο ακόμη και τώρα που μετακομίσαμε διότι σπουδάζουμε μακρια απ' τον τόπο μας. Η αλήθεια είναι ότι στα πρώτα χρόνια της φοιτητικής μας ζωής είχα κι άλλες παρέες που σιγά σιγά έσπαγαν. Κα κατέληξα πάλι με αυτές τις κοπέλες οι 3 μας. Το θέμα είναι ότι βλέπω σιγά σιγά ότι δεν μου ταιριάζουν καθόλου. Ναι μεν με ξέρουν οπότε είμαστε οικεία και μιλάμε για τα θέματα μας. Αλλά ρε φίλε, το μόνο που τις νοιάζει είναι οι γκόμενοι και οι βόλτες για καφέ. Εγώ θέλω να βγαίνουμε για να περνάμε καλά σαν παρέα.. θέλω να αράζουμε να γελάμε σαν φίλες.. θέλω να πηγαίνουμε σε ρακομελαδικα ή ταβέρνες να τρώμε να γελάμε. Να περνάμε καλά.. και αυτές αν είναι να βγούμε θα κοιτάξουν πρώτα αν το μαγαζί μαζεύει άντρες. Αν δεν υπάρχει το βράδυ κανένας να καυλαντησουν δεν περνάνε καλά. Η μία δε, αν δεν φανεί τσουλα όσο δεν πάει δεν μπορεί να βγει. Μιλάει σε όλους κουνιέται με όλους.. θέλει γενικότερα τα βλέμματα επάνω της. Πράγμα που με φέρνει σε δυσκολη θέση ειδικότερα αν πετύχουμε γνωστό.. που όλο και κάπου θα πετύχουμε έναν.. Είπαμε ειναι ωραία τα βλέμματα.. είναι τροφή.. το ξέρω. Το έχω αναζητήσει κι εγώ.. δεν το παίζω Αγία. Αλλά μέχρι ένα όριο.πρεπει να καταλάβει ότι έχει μεγαλώσει.. εμείς πλέον δουλεύουμε αγχωνόμαστε για τα έξοδα και η Μαρία το χαβα της.. μιλάμε για ΔΕΗ και η Μαρία θα πετάξει στο άκυρο και τον Τάσο που δεν της έστειλε μήνυμα αφότου την πήδηξε στις τουαλέτες του κλαμπ. Δεν λέω καλό κορίτσι.. αλλά ότι να ναι με όλη τη σημασία της λέξης . Και το πρόβλημα μου είναι ότι ενώ τις αγαπάω πολύ.... Δεν με καλύπτουν πλέον.. δεν ζητάω πολλά.. φίλες να βγαίνουμε να περνάμε καλά.. να είναι εκεί οπότε τις χρειάζομαι. Και εγώ αντίστοιχα θα είμαι εκεί πριν το ζητήσουν.. να καθόμαστε μέσα και να βλέπουμε ταινιες.. να γελάμε.. να τρώμε.. να βγαίνουμε.. ξέρετε. Απλά πράγματα . Απ' την άλλη δεν ξέρω πλέον πως γνωρίζεις νέους φίλους σε αυτή την ηλικία. Και φοβάμαι πολύ μήπως μείνω μόνη αν τις χάσω.. πράγμα που δεν ξέρω αν θα άντεχα .