ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ακολουθεί μεγάλο κείμενοΏρες ώρες αναρωτιέμαι αν η λεγόμενη φοιτητική ζωή είναι κάτι το υπαρκτό,ή πρόκειται απλά για έναν μύθο,για μία κατάσταση την οποία ωραιοποιούν οι πρώην φοιτητές που μετά το τέλος της σχολής οδεύουν προς την σκληρή καθημερινότητα και αναπολούν τα προηγούμενα ανέμελα χρόνια.Όσον αφορά εμένα,θα έλεγα πως η φοιτητική μου ζωή δεν είναι ούτε τίποτα το αξιόλογο,ούτε τίποτα το ιδιαίτερο και το όμορφο.Προέρχομαι από επαρχιακή πόλη και έχοντας συνηθίζει τους ρυθμούς ζωής εκεί,η απρόσωπη Αθήνα με τρομάζει και με κάνει να αισθάνομαι μοναξιά.Με στεναχωρεί να είμαι σε μια γειτονιά που δεν ξέρω κανέναν για να του πω μια καλημέρα,και που κανένας δεν φαίνεται διατεθειμένος να γνωριστεί μαζί μου.Πέρα από αυτό,μου λείπουν αρκετά οι γονείς μου και δεν μου αρέσει που είμαι μακριά τους.Δεν ξέρω αν είμαι μαμόθρεφτο ή αν είναι φυσιολογικό το να μου λείπουν,αλλά σε κάθε περίπτωση αυτός είναι ένας ακόμη παράγοντας που δεν καθιστά ωραία την φοιτητική μου ζωή.Το κυριότερο όμως απ'όλα,είναι το ότι δεν έχω κάνει πραγματικούς φίλους.Είμαι κοινωνικός άνθρωπος και γνώρισα δεκάδες άτομα μέσα στην χρονιά.Το θέμα είναι όμως ότι κανένα από αυτά δεν θέλησε να δημιουργήσει μια βαθύτερη σχέση μαζί μου,αν κι εγώ το επιδίωξα.Το μόνο που ενδιαφέρει τις παρέες μου είναι το πόσες selfie θα βγάλουν για να τις ανεβάσουν στο instagram και το πόσα μπουκάλια θα ανοίξουν στο κλαμπάκι το βράδυ.Δυστυχώς εγώ δεν είμαι έτσι.Έχω απομονωθεί γιατί αυτές οι νοοτροπίες δεν με εκφράζουν και δεν μπορώ να θεωρώ φίλους άτομα με τα οποία δεν έχουμε πιο ουσιαστική σχέση.Δεν με ενδιαφέρουν τα likes και το πόσους γκόμενους θα ρίξω,αλλά οι συζητήσεις,οι βόλτες με μπύρα στο χέρι,οι εκδρομές,τα επιτραπέζια,το θέατρο και άλλα χιλιάδες ουσιαστικά πράγματα.Ένας ακόμα παράγοντας που με απομόνωσε από τις παρέες μου είναι ο σεξουαλικός μου προσανατολισμός.Αν έλεγα στις φίλες μου ότι είμαι λεσβία,στην καλύτερη περίπτωση θα σταματούσαν να κάνουν παρέα μαζί μου.Ευτυχώς έχω και την κοπέλα μου και υπάρχει ένας άνθρωπος να μου γεμίζει την ζωή.Δεν ξέρω για τις δικές σας φοιτητικές ζωές,αλλά η δική μου δεν είναι η καλύτερη.Συγνώμη για το σεντόνι,ήθελα απλώς να μοιραστώ τις ανησυχίες μου.Αν έχετε παρόμοιες εμπειρίες θα χαιρόμουν να τις γράφατε.Νιώθω μόνη και θα με βοηθούσε να ξέρω πως υπάρχετε κι άλλοι που περνάτε τα ίδια.