ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαστε σε μια χώρα γηρασμένη· ακούς λέξεις οξυμένες, σκονισμένες, ταξικές από τα στόματα παιδιών δεκαοχτώ χρονώ. Μες στη σοβαροφάνεια, με κορσεδιασμένα λόγια, να σου λένε για το θέατρο του '50, τους αγώνες του '21, την τέχνη του 1880. Δεν είμαι σνομπ, ούτε μοντερνολάγνος. Αλλά δε μπορώ να ανεχθώ την εμμονή με τον παρθενώνα και την αδιαφορία για το αύριο. Ίσως είχε δίκιο εκείνος που κάποτε πρότεινε να τον γκρεμίσουμε. Ο καλύτερος τρόπος να τον τιμήσεις είναι να τον εξαναγκάσεις σ´αυτοκτονία. Να μη βλέπει και φρίττει με την παραδοσοπληξία των επιγόνων των δημιουργών του. Νομίζω ότι οι μικροί δεν πρέπει να παριστάνουν τους μεγάλους. Ας βάλουμε ένα τέλος στην πολιτικώς ορθή μας -μικρομέγαλη- θεώρηση. Ας ασχοληθούμε λίγο περισσότερο με το καινούργιο, αφήνοντας απρόσκλητα τα μήση και τα πάθη τα παλιά στο νέο μας αιώνα. Αυτά από 'μένα, που θεωρώ με το λίγο μου μυαλλό την προγονολατρεία ως πανούκλα και χολέρα.