ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 20 χρονών και υποτίθεται ότι θα έπρεπε να ζω τη ζωή μου, να είμαι έξω όλη μέρα, να φλερτάρω, κλπ.. Όμως δε μπορώ. Κάθε φορά που κανονίζω να πάω βόλτα, με πιάνει ταχυκαρδία και το σκέφτομαι όλη μέρα, ενώ μέσα μου θέλω να πάω. Έχει τύχει να βγω από το σπίτι και να βάλω τα κλάματα. Όποτε οι φίλες μου μού προτείνουν να πάμε κάπου, σταματάει η καρδιά μου και με πιάνει κρύος ιδρώτας. Ακόμη και όταν βγαίνουμε, νιώθω ότι θέλω να πάω σπίτι. Και πριν υποθέσει κανείς ότι δε θέλω να βγαίνω με τα συγκεκριμένα ατόμα και το κάνω με το ζόρι... Δεν ισχύει κάτι τέτοιο, ίσα ίσα που τις αγαπάω και τις νιώθω πολύ κοντά μου. Δε ξέρω τι συμβαίνει με μένα, αλήθεια. Φοβάμαι να πάω να ζητήσω δουλειά, φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι. Όταν συμβαίνει αυτό, κλείνω το facebook και το κινητό και θέλω απλά να ανοίξει η γη να με καταπιεί.. Και δυστυχώς δε μπορώ να μιλήσω σε κανέναν γι' αυτό γιατί ντρέπομαι, νιώθω ότι κάτι πάει στραβά με μένα... Προς το παρόν θέλω απλά να μείνω κάτω από το πάπλωμα και να ξεχάσω κι εγώ ότι υπάρχω.