10.3.2012 | 01:08
Φοβάμαι αλλά προχωρώ
Έχω κακοποιηθεί. Έχω βιαστεί. Κι όχι από άγνωστο. Όλο αυτό μ' έριξε σ' έναν βούρκο που με στοίχειωσε. Δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο μπορεί πραγματικά να συγχωρεθεί. Δεν ξεχνιέται. Αυτά που νιώθεις είναι πάρα πολλά, απροσδιόριστα και συγκεκριμένα. Όλα είναι δεκτά γιατί δεν είναι ένα φυσιολογικό γεγονός. Προσπάθησα να μην επιτρέψω την αυτολύπηση αλλά την ένιωσα. Λάθος. Μέγα λάθος! Ναι με πήγε πίσω. Μα κατάφερα να ξεφύγω σχεδόν απ' αυτόν τον βούρκο. Θα μου πεις γιατί τα γράφω εδώ; Θα 'ρθει η στιγμή που θα μιλήσω χωρίς να κλάψω. Δεν κατάφερα να πάω σε μια ομάδα, κάτι. Που θα μου πάει όμως; Συνεχίζω να πιστεύω στο καλό και στο όμορφο. Συνεχίζω να πιστεύω στον άνθρωπο. Το παλεύω. Και δεν επιτρέπω σε κανέναν να με κάνει να νιώθω κάτι λιγότερο απ' αυτό που μου αξίζει πλέον. Δεν επιτρέπω κανέναν να υπάρχει κοντά μου που δε μου κάνει καλό πλέον. Φοβάμαι αλλά προχωρώ.