ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πιστεύω πως η ατυχία κυριεύει την ζωή μου. Λόγω περιττών κιλών που δύσκολα να χαθούν, αντιμετωπίζω την απομόνωση από όλους. Από την οικογένειά μου, από της δουλειές μου, απ'όλα. Εκτός την κολλητή μου, τον μόνο άνθρωπο που με καταλαβαίνει. Προχθές ήταν το αποκορύφωμα. Πήγα σε μια συνέντευξη για δουλειά, και μου είπαν για να μπορέσω να εργαστώ σε αυτή την δουλειά θα πρέπει να χάσω κιλά. Εντωμεταξύ η δουλειά είναι πωλήτρια σε κατάστημα ρούχων. Ούτε κονσομασιόν, αλλά ούτε την βιτρίνα δεν θα έκανα. Απλά θα δούλευα. Δεν με πείραξε όμως. Με έβαλε σε σκέψεις. Άραγε, πόσο ρατσισμό θα βιώνουν κοπέλες από τέτοιους εργοδότες; απορώ πραγματικά. Η αλήθεια να λέγεται άργησα πολύ να αγαπήσω το σώμα μου, και μένα. Από τα 15 μου παλεύω με της διατροφικές διαταραχές, και είμαι πλέον στα 30. Τα τελε5ταια 6 χρόνια στέκομαι στα πόδια μου, και πιστεύω στον εαυτό μου. Για αυτό ακριβώς τον λόγο δεν παρεξηγώ πλέον αυτά που μου λένε για τα κιλά μου. Αλλά ρε παιδιά, ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Υπάρχει κόσμος που πεινάει, και λόγω της εμφάνισης του, αδυνατεί να βρει δουλειά. Εσείς οι εργοδότες σεβαστείτε το αυτό, και μην κρίνετε κάποιον από την εξωτερική του εμφάνιση. Δεν τραβάει κόσμο η εμφάνιση αλλά αυτό το κάτι που θα χει ο υπάλληλος στο χαρακτήρα του και θα τραβήξει τον πελάτη. Καλή συνέχεια σε όλους!