7.6.2013 | 23:44
Φοβόμαστε τη ζωή περισσότερο απο το θάνατο...
Χρόνια τώρα με τυραννάει ένας μεγάλος χωρίς λόγο φόβος που έρχεται και φεύγει.Καθε φορά που η ζωή μου παέι να αλλάξει, κάθε φορά που κάποιος με φέρνει έξω απο τα νερά μου, κάθε φορά που σκέφτομαι να φύγω απο το σπίτι.Πανικός, κρίσεις πανικού, έτσι ονόμαζα μεχρι τώρα τον φόβο μου να προχωρήσω παρακάτω. Ετσι δικαιολογούσα κάθε φορά το δεν μπορώ να φύγω, να είμαι μαζί σου, να κανω αυτή τη δουλεια, να έρθω εκει, να το κάνω αυτο.. Και τωρα που κατάλαβα οτι απλά φοβάμαι τι κάνω? Η ζωή μου είπαν είναι μια περιπέτεια, θα πέσεις, θα ξανασηκωθείς και ξανά και ξανά.. Εγω τι κάνω μεχρι τώρα? Πέφτω μόνη μου απο φόβο να μη με ρίξουν οι άλλοι.. Να τη ζήσω αυτή τη γαμημένη την περιπέτεια ρε γαμώτο? Να φυγω κι ας ζω με ψίχουλα? Να έρθω να σε βρω πριν να ναι πολύ αργα?
