ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παράλογος φόβος μετακόμισης απο το πατρικό και έναρξης ενήλικης ζωής πολύ καθυστερημένα,στα μετά τα τριάντα, γιατι ναι είμαι άνεργ@ μια ζωή και πλεον φοβαμαι την εργασιακή απόρριψη.Οταν έψαχνα δουλειά πιο νέ@, όλο με απέρριπταν. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω ήταν το καθημερινό μου ψάξιμο για δουλειά. Ε τώρα δεν θέλω ΕΓΩ να βρω δουλειά (στην ελλάδα).Sorry. Δεν ξέρω πώς να βγω απο ολο αυτό και να κανω την επιλογή που θα κάνει τη διαφορά. Τα ερωτικά ανύπαρκτα. Αν είχα έστω μια αγκαλιά ίσως έβλεπα πιο αισιοδοξα την ζωή μου και την έπαιρνα στα χέρια μου και ισως ετσι θα ειχα το κουράγιο να αντιμετωπίσω την αβεβαιότητα και τις απανωτές απορρίψεις. Ειμαι παγιδεμέν@ σε μια πραγματικότητα που δεν επέλεξα άμεσα και πρέπει να αφησω επιτέλους τους γονείς μου γιατί νιώθω σαν ζώο σε αιχμαλωσία μεσα εδώ και ειναι πολύ απάνθρωπο αυτό που ζω καθημερινά μαζί τους και που χαραμίζονται τα νιάτα μου έτσι. Θα μου πείτε, ε καλά γιατί δεν φεύγεις. Το θέμα ειναι οτι δεν πάω πουθενά γιατι δεν έχω πού να πάω. Τρομάζω οταν σκέφτομαι το μέλλον μου και βλέπω μια μαύρη άβυσσο μπροστά μου έτοιμη να με ρουφηξει. Και αν μεινω άστεγ@ γιατι δεν θα τα καταφέρω να βρω εργασία? Ειναι τρομακτικό πολύ. Μα αυτο που με παραλύει ειναι η παραίτησή μου.Δεν εχω το κουράγιο να ψάξω πολύ και να επιμείνω για δουλειά γιατί εχω κοινωνικη φοβία. Θα προτιμήσω να μείνω έτσι. Είναι τοσο τρομερό να εισαι άστεγος;; Πως να σταματήσω να φοβάμαι την αβεβαίτητα και απλως να τα μαζέψω και να φύγω απο εδω μέσα γιαιτί αυτο επειγει αυτη τη στιγμή και να πάω στο εξωτερικό για κανένα τρίμηνο μηπως αλλάξει τη ζωή μου;;