7.10.2014 | 14:45
Φοβούμαι
τα πράγματα έχουν ως εξής:-χωρισμός, άσχημος, τραυματικός, τον λες κ επεισόδιο 10ης έντολής, πριν κάποια χρόνια-θυμός, νευρικός κλονισμός, καταθλιπτικά επεισόδια, μίσος για το αντρικό φύλλο γενικότερα, κι άλλος θυμός κι άλλο μίσος-εξοντωτική δουλειά με τα μέσα μου, ανασυγκρότηση εαυτού, συμμάζεμα καρδιάς, ανάκτηση εγωισμού, συγχώρεση των δικών μου λαθών, σιγά σιγά ξαναέρχεται η ηρεμία στο μυαλό κ το σώμα μου-δειλές αποκρίσης στα φλερτ, καταστρέφεται με αργό κ σταθερό ρυθμό η εικόνα του κτήνους που είχα για τους άντρες, οι άμυνες αρχίζουν να πέφτουν-μεγαλύτερη άνεση με άντρες που δεν μου προκαλούν κανένα συναίσθημα αλλά στα μάξιμουμ 3-4 ραντεβού τους απορρίπτω αφού η καρδιά δεν νιώθει, ούτε χτυπάει-έφτασα τελευταία πίστα, η μεγάλη δοκιμή, η πρόβα τζενεράλε και φοβάμαι να βγω σανίδι γιατί αρχίζω κ πάλι να νιώθω. το κρύβω απ τον εαυτό μου, απ το μυαλό μου, αλλα απ την καρδιά μου πως? δεν μπορώ να κρύψω ότι χτυπάει δυνατά και πάλι, ότι αισθάνεται και πάλι. Φοβάμαι πολύ να ξέρεις, αλλά θα προσπαθήσω, το αξίζω και το αξίζεις. Είχα πολύ καιρό να θαυμάσω έναν άντρα πρώτα για τον χαρακτήρα του και μετά για την ομορφιά του.