ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι φοιτήτρια στο δεύτερο έτος και έχω χάσει το κίνητρο για τα πάντα. Τα μαθήματα ον-λάιν είναι ό,τι χειρότερο. Στην πρώτη καραντίνα το είχα πάρει ζεστά και κατάφερνα μια χαρά να παρακολουθώ όλα τα μαθήματα σχεδόν μέχρι το τέλος. Τώρα παρακολουθώ με το ζόρι ένα και δεν έχω ορεξη για όλα τα υπόλοιπα, διότι είναι τοσο απρόσωπα, ακόμα και στους καθηγητές ειναι τόσο εμφανές πόσο δεν τους αρέσει αυτό που κάνουν και δεν έχουν καμία μεταδοτικότητα. Η κατάσταση στο σπίτι με τους δικούς μου δε, απειρα τοξική με καυγάδες και διαφορα. Κάθε μέρα λέω θα παρακολουθήσω, θα συγκεντρωθώ, θα διαβάσω, θα κάνω γυμναστική, θα κάνω το ένα, το άλλο... και καταλήγω μόνο ελάχιστες μέρες να τα καταφέρνω και τις υπόλοιπες να κάθομαι όλη μέρα κάνοντας απολύτως τίποτα. Και όχι, δεν έχει να κάνει με τεμπελιά. Πάντα στην ζωή μου ήμουν συνεπής. Θέλω πίσω την ζωή μου. Έχω χάσει 1,5 χρόνο φοιτητικής ζωής που κανένας δεν θα μου φέρει πίσω. Θέλω απλά να γυρίσω στο φοιτητικό μου σπίτι, στην σχολή μου, να μπορώ να βλέπω τους φίλους μου και τους καθηγητές μου, και να ζω. Είμαι ευγνώμων που είμαι υγιής, ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι περνάνε πολύ χειρότερα από εμένα, όμως αυτό δεν με σταματάει απτό να νιώθω ότι χάνω πολύτιμο χρόνο..