ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χώρισα πριν λιγες βδομαδες τον επι.2 χρονια συντροφο μου. Δεν ξερω εαν ζητουσα παραλογα πραγματα ή αν δεν ειμαι ετοιμη με το θεμα των σχεσεων. Ειμαι φοιτήτρια στην πόλη του και ολογος που του ειπα να χωρίσουμε ειναι γιατι ζηλευει υπερβολικα πολυ. Ζηλευε την παρεα μου σε σημειο να μου κανει σκηνη για να μην βγω, ζηλευε οταν ημουν μονη στο σπιτι, ζηλευε οταν γυριζα στο πατρικο μου, ακομη και αν πηγαιν στο σουπερ μαρκετ. Προσπαθουσα να τον κανω να κατανοησει πως δεν χρειαζεται να ζηλευει (οσο ημασταν μαζι δεν του εκανα τιποτα ανηθικο ουτε του εδινα αφορμες) και πως ολοι χρειαζομαστε πρωσοπικο χωρο και χρονο αλλα ματαια...Με ενοχλουσε ολο αυτο. Στην αρχη δεν το εβλεπα υπερβολικο, σκεφτομουν πως ειναι ερωτευμενος και θελει να με γνωρισει καλυτερα. Ισως εκει να εκανα το λαθος μου και να ενθαρρυνα τη συμπεριφορα του. Απο τηνμερα που του ειπα τελος, δεν με εχει αφησει σε ησυχια. Ολο τηλεφωνα με αποκρυψη γτ εχω μπλοκαρει τις κλησεις του. Κλεινω το τηλ μου για να μην το ακουω. Αυτο που σκεφτομαι ειναι πως σε 2 μηνες θα γυρισω πισω, και δεν θελω να με ενοχλει, τι να κανω; Ξερω πως θα ερχεται σπιτι μου για να ειμαστε μαζι γιατι συμφωνα με τα λεγομενα του οσα λεω δεν τα εννοω...τοτε τι θα κανω; Φοβαμαι...Θελω να περασω ηρεμα το τελευταιο μου χρονο.