ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν το πιστεύω ότι μετά απ' όσα έζησα, όσα πέρασα, πέρυσι ίδιες μέρες, σήμερα κάθομαι κ ασχολούμαι με προβλήματα μηδαμινά. Σαν σήμερα, το 2020, διωγμένη, μέσα σ' ένα περιβάλλον με ξύλο και φωνές, και πολύ πολύ φόβο κατάφερα να φύγω. Μπήκα στο δικό μου σπίτι, ασφαλής. Με οικονομικά προβλήματα μεν, αλλά σώθηκα. Σήμερα, έχοντας καταφέρει να λύσω όλα τα προβλήματα, οικονομικά και μη, κάθομαι κ ασχολούμαι με υποκριτικές φιλίες, ζήλιες και άλλα κόμπλεξ. Δικά μου κόμπλεξ. Δεν θέλω ούτε ζωγραφιστή να την βλέπω, πόσο μάλλον να κάνουμε παρέα. Δε θέλω να του μιλάει, να υπάρχει στη ζωή που με τόσο κόπο κατάφερα να χτίσω. Ξέρεις πόσα χρόνια περίμενα έναν σωστό άνθρωπο να με γεμίσει χρώματα κι ελπίδα; Να με αγαπάει πραγματικά και να είναι εκεί όταν τον έχω ανάγκη; Κι έρχεται αυτή, μια πεταμένη στα όρια του δρόμου, να μου διαλύει αυτήν την ηρεμία. Ναι, ωραία τα κύματα παιδιά, και τ' αλατοπίπερο στη ζωή έχει τη χάρη του, αλλά φτάνει.