ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φταίω, ναι φταίω. Φταίω που σε ερωτεύομαι κάθε μέρα πιο πολύ. Είσαι ο κολλητός μου, ο συνοδοιπόρος μου δέκα χρόνια τώρα. Με έχεις δει να γελάω, με έχεις δει να κλαίω, να ερωτεύομαι, να ζηλεύω. Έφυγες σε ξένη χώρα για καλύτερο μέλλον και η ζωή σου άλλαξε, σε έκανε δυνατότερο και πιο σίγουρο. Τέσσερα χρόνια έρχεσαι Ελλάδα και φεύγεις. Κι εγώ ούτε μια φορά δεν ήρθα να σε δω. Ξέρεις γιατί; Γιατί το φανταζόμουν αλλιώς, να είμαστε οι δυο μας και να γυρνάμε τον κόσμο. Έπρεπε να το είχα κάνει νωρίτερα. Έσφαλα. Λυπάμαι που τόσο καιρό φοβόμουν να παραδεχτώ ότι σε ερωτεύτηκα. Λυπάμαι που έγινε πιο έντονα τώρα που μου κρατούσες το χέρι πριν φύγεις ξανά. Κι εκεί που το πήρα απόφαση να σε βρω εσύ κάνεις διακοπές με άλλη. Γυρνάς τον κόσμο μαζί της, ζεις το δικό μου όνειρο μαζί της. Κι εγώ εδώ, να κοιτώ το δώρο που μου έδωσες πριν λίγο καιρό. Αλλά ξέρεις κάτι; Αξίζω αυτό το χαστούκι το δυνατό για να συνέλθω από τους ηλίθιους φόβους μου μην σε χάσω. Δεν σε κατηγορώ. Εμένα κατηγορώ. Αλλά τίποτα δεν έχει τελειώσει, όλα τώρα αρχίζουν... Σε ευχαριστώ για το χαστούκι σου!