26.9.2013 | 22:32
¨Φτιάχνεις όμορφο μέλλον, αν ζεις όμορφο σήμερα. Γιατί το σήμερα γίνεται δυνατό παρελθόν που επιστρέφει κι επηρεάζει το αύριο¨
Ξανά εδώ.Στο ίδιο μπαλκόνι, κοιτώντας το ίδιο κομμάτι ουρανό. Δροσερές βραδιές του Σεπτέμβρη, εδώ είμαστε.Όλα φαντάζουν τόσο όμορφα και ήρεμα. Το νιώθεις κι εσύ;Κοίταξε ψηλά σου λέω, μόνο ψηλά όχι πάλι χώμα. Γιατί δε με ακούς;Ένας ουρανός γεμάτος λαμπερή χρυσόσκονη με καλεί απόψε και ξέρω πως δεν είμαι ικανή να αρνηθώ. Πάει καιρός από τη τελευταία φορά που άφησα τον εαυτό μου να ταξιδέψει στη μακρινή μου ουτοπία. Είναι το πιο όμορφο μέρος του μυαλού μου ξέρεις. Μια μέρα θα στο δείξω, μια μέρα θα έρθεις μαζί μου. Μονάχα τώρα μπορείς και μόνο για μια και τελευταία φορά, να βουλιάξεις στις περιγραφές μου και να δεις μέσα απ᾽ τα δικά σου μάτια τον κόσμο μου, τον κόσμο μας.Πευκόδασος, τα πεύκα είναι τόσο ψηλά που μετά βίας διακρίνω το φως του ήλιου να περνά ανάμεσα απ᾽ τις φυλλωσιές. Σκύβω διστακτικά και παρατηρώ τα μικρά γαλάζια μπουμπούκια, προσέχοντας να μην τα τραυματίσω με τις άτσαλες κινήσεις μου. Κοίταξέ τα! Τόσο μικρά και χαρούμενα χορεύοντας με το τραγούδι του ανέμου, τραγουδώ κι εγώ μαζί του και παίρνω μέρος στη γαλήνια χορογραφία τους. Σηκώνομαι και τρέχω, τρέχω, τρέχω για ώρες, ψάχνω ανάμεσα στους κορμούς, ψάχνω πίσω από τ᾽ αστέρια... τι όμορφα που είναι, μου χαμογελούν και ναι, εκεί, εκεί βλέπεις; Πίσω από τον αχυρώνα στέκεται και χορεύει κι εκείνο. Το πιο γοητευτικό πλάσμα αυτού εδώ του κόσμου, με τα μεγάλα λαμπερά του μάτια και τη μακριά γαλάζια του ουρά. Ο μονόκερός μου! Πλησιάζω αργά, δε θέλω να τον τρομάξω αυτή τη φορά.. Θα με αναγνωρίσει αν και πάει καιρός. Με κοιτάζει και πλησιάζει χαμένος. Αχ λαμπερέ μου φίλε. Αναζητούσα τη παρέα σου, αναζητούσα τα παιχνίδια μας, αναζητούσα την έξοδο από τον μπλεγμένο ιστό του μυαλού μου και να. Είμαι εδώ, ξανά, μόνο για σένα αυτή τη φορά. Χωρίς εγωισμούς, χωρίς ερωτήσεις, χωρίς δυσκολίες, χωρίς πόνο. Με κάλεσες, το θυμάσαι; Φεύγεις, στάσου, σε παρακαλώ μείνε. Μόνη παίζοντας το δικό μου παιχνίδι. Μόνη πετώντας στον ουρανό της φαντασίας μου, μόνη γράφοντας το πρώτο μου σενάριο. Λίγα χρόνια δώσε μου, μόνο λίγα. Θα δεις, θα επανορθώσω. Θα επανορθώσω για όλα.Μη με ξεχάσεις, μονάχα αυτό μπορώ να ζητήσω. Σ.