ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπον. Την ερωτευτηκα με την πρωτη ματια. Αρχικα ετυχε να εχουμε κοινες παρεες και ετσι τη γνωρισα καλυτερα. Εγινα φιλος της σιγα σιγα. Ολα αυτα σε διαστημα δυο ετων.εκανα το λαθος να νομιζω πως ενιωθε το ιδιο. Δεν τολμουσα να τη ρωτησω αν εχει φιλο. Βασικα φοβομουν να μαθω. Εν τω μεταξυ ερχομουν ολο και πιο κοντα της. Και λιγο πριν της πω οσα ενιωθα για αυτην εμαθα ξαφνικα πως κοινος μας φιλος ηταν ο φιλος της. Εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου.βγαιναμε πηγαιναμε για ποτο για καφε ολοι μαζι και δεν ηξερα οτι ηταν ζευγαρι οι δυο τους. Ειχε τυχει να βγουμε και μονο οι τρεις μας!δηλ κρατουσα ενα φαναρι χωρις να το ξερω. Ε απο τοτε..παγωσα ενιωθα κενος αλλα για να μην τη χασω (τρελαινομουν και μονο στη ιδεα)συνεχισα την παρεα δεν ειπα τιποτα. Σαν να μην ειχε συμβει ποτε τιποτα. Σαν να μην ειχα νιωσει τιποτα..επιανα ομως τον εαυτο μου να ζηλευει.προσπαθησα να το απωθησω. Αλλα δεν αντεχα να τους βλεπω μαζι. Ελεγα στο εαυτο μου αφου την αγαπας και τη βλεπεις ευτυχισμενη τι αλλο θες? ηθελα να ειναι ευτυχισμενη μονο με μενα.αρα δεν την αγαπαω?Εχω ξεκοψει εδω και καιρο την παρεα και ισως εχει καταλαβει το γιατι. Ειμαι αναγκασμενος να τη βλεπω καθε μερα στη σχολη. Ενας καθημερινος αγωνας με τον εαυτο μου.Να της μιλησω? να της πω οτι νιωθω/ενιωθα? η να συνεχισω αυτο το ψευτικο φιλικο? απο την αλλη επειδη ειμαστε ολη μια παρεα θα ειμαστε πολυ αμηχανα μετα.θα σπασουμε. Θα τη βλεπω και... Δε θα μου μιλαει? δεν ξερω πως θα ειναι/ειμαι μετα απο αυτο.Η να το αφησω ετσι και οτι εχει καταλαβει καταλαβε.(δε θελω να μεινει απωθημενο):/HELP