ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μέρες που είναι, μόνος στο σπίτι και τέτοιο καιρό με άσχημες αναμνήσεις, μαύρη επέτειο... Πολύ πρωί, μόνος στο κρεβάτι με παρέα το γάτο μου, κουλουριασμένο δίπλα μου... Ξαφνικά περνάνε από το μυαλό μου κάποιες εικόνες που ήθελα να ξεχάσω, ένα πρόσωπο που μου χάλασε πολλά. Και βάζω τα κλάμματα. Άντρες δεν κλαίνε και καλά, αηδίες. Και να με πιάνει το παράπονο, να μου ξεφεύγει λυγμός, αναφιλητό...Ο γάτος μου ξύπνησε στο δευτερόλεπτο, πάντα λαγοκοιμάται, είπαμε ντε είναι και φύλακας! Με κοιτάει με απορία με εκείνα τα μάτια τα λαμπερά, τα μεγάλα, μέσα στα δικά μου, με μια έκφραση σα να ρωτάει "γιατί;" και αρχίζει να φωνάζει λυπημένα κι αυτός, χωρίς να έχει κάποιο λόγο ή αφορμή, παράπονο στη φωνή του κι αυτουνού... Δώστου να μου τρέχουν τα δάκρυα εμένανε. Κι η ψυχούλα με έπιασε με τα χεράκια του στο πρόσωπό μου, μου χάιδευε τα μάγουλά μου και με έγλυφε εκεί που κυλούσαν τα δάκρυα ποτάμι. Εκείνη τη στιγμή σα να μου πέρασε ως διά μαγείας, σταμάτησα να δακρύζω, τον αγκάλιασα, τον έσφιξα λίγο πάνω μου και τον φίλησα στο κεφάλι, σαν να ήταν μικρό παιδί. Με έπιασε το χέρι με τα δυο δικά του, με έσφιξε με τα νυχάκια του τραβώντας με πιο κοντά του και με μουσούδιασε, τρίβοντας τη μύτη του πάνω στην άκρη της δικής μου. Ήδη ένιωθα πολύ καλύτερα και αν και ήμουν σίγουρος πως δεν θα καταλάβει τίποτε, του χαμογέλασα! Κι εκεί, αρχίζει ξαφνικά να νιαουρίζει χαρούμενα και να ξύνει το μάγουλό του επάνω στο δικό μου...Έπαθα, έμεινα, τα είδα όλα. Δεν πάει κι όλος ο κόσμος να με μισεί (σχήμα λόγου), να με εχθρεύεται, να θέλει το κακό μου ή να τα καταφέρνει κιόλας, μέσω κάποιων προσώπων, τελικά; Την αγάπη που μου έδειξε και μου δίνει αυτό το άκακο, μοναδικό ζωάκι, δεν την απαντάει εύκολα σε άνθρωπο κανείς... Ποιός ανόητος άραγε λέει πως τα ζώα δεν καταλαβαίνουν τίποτα, πως δεν έχουν ψυχή ή συναισθήματα αλλά ένστικτο μονάχα, ή πως η γάτα είναι συμφεροντολόγος κι ευκαιριακή; Η καλή μέρα από το πρωΐ φαίνεται! Με τέτοια μέρα και τέτοιο ξύπνημα, είμαι χαρούμενος, γεμάτος ενέργεια και θετικό ψυχισμό! Τίποτε δε μπορεί να με στενοχωρήσει πλέον, να μου χαλάσει τη μέρα, να μου μαυρίσει την ψυχή. Έχω ένα χρυσό πλασματάκι που τις τρώει όλες μου τις σκοτούρες και τις στενοχώριες! Νιάου!