ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

. ειμαι 22 χρονων και σιγα σιγα κοντευω να τελειωσω την ιατρικη. Πρεπει οπωσδηποτε να τελειωσω στα 6 χρονια γιατι δεν απο εκεί και πέρα η χρηματοδότηση από τους γονείς είναι δυσβάσταχτη και θέλω να απογαλακτιστώ οικονομικά και να χαράξω τη πορεία μου. Οι απαιτήσεις της σχολής είναι πολύ υψηλές και κακά τα ψέματα(του στυλ να εχεις προγραμμα κλπ) απαιτούν πολύ διάβασμα. Ειδικάαν θες να είσαι γιατρός μάχιμος και να μπορείς να ανταπεξέλθεις σε πραγματικά, επείγοντα σενάρια χωρίς να είσαι επικίνδυνος. Αυτό που θελω να πω να εξομολογηθω ειναι οτι δυσκολευομαι να κραταω ισορροπια σε σχολή/ διάβασμα και δραστηριότητες/προσωπική ζωή. Είναι μέρες που πραγματικά δεν προλαβαίνω κατι άλλο πέρα από διάβασμα. Και έχω αυτήν την αίσθηση ότι δεν ζω πολλά πράγματα πέραν της σχολής. Θα κάνω εξόδους θα κάνω βόλτες αλλά θα θυσιάσω κάτι, και συνήθως αυτό είναι ο ύπνος. Και για να είμαι ειλικρινής παλίότερα δεν με πολυένοιαζε (το ξέρω ακούγεται περιέργο) το θέμα των σχέσεων, τώρα όμως θέλω να κάνω μια αλλαγη και να εμπλακώ και γω στο κομμάτι τν σχεσεων. Όντας το μεγαλύτερο κομμάτι της μέρας στο σπίτι δεν γνωρίζω αρκετό καινούριο κόσμο πράγμα το οποίο που μειώνει τη προοπτική μιας γνωριμίας. Αυτό που δε θέλω είναι να ''καώ'' με τη σχολή όπως πολλοί συμφοιτητές και να αποκοπώ από τους υπόλοιπους τομείς της ζωής. Είμαι σε ένα στάδιο που αναζητώ καλύτερα τον εαυτό μου και θέλω να τον σπρώξω προς τα εμπρός, αλλά μπερδεύομαι από πού να ξεκινήσω και είδικά για το κομμάτι των σχέσεων :( . ευχαριστώ to πιθανό αναγνώστη να είστε όλοι καλά :)