ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από μικρή μου συνέβαιναν όλα τα ανήκουστα, απ'όταν ήμουν 6 χρονών περιεργαζόταν τα γεννητικά μου όργανα ένα αγόρι από το χωριό μου και με έβαζε να κάνω το ίδιο στα δικά του (υποσημείωση, εκείνος ήταν 5 χρόνια μεγαλύτερος). Αργότερα μου έκανε το ίδιο ένας συμμαθητής μου στο δημοτικό. Με τις φίλες μου στο παρκάκι της γειτονιάς μας την πέταγαν έξω συνέχεια μεγάλοι άντρες και είτε μας έλεγαν να τους καλύψουμε για να κατουρήσουνε, είτε να κάτσουμε και να τους προσέχουμε τα πράγματα όσο εκείνοι κάναν το "τάκα τούκα" μπροστά μας. Αργότερα με κυνηγούσε ένας τρελός παιδεραστής(;) και με έπαιρνε συνέχεια από πίσω. Ποτέ δεν με έπιασε. Έπειτα μεγάλωσα και στο γυμνάσιο μου όρμησε ο ρωσοπόντιος ψιλικατζής της γειτονιάς μου χουφτώνοντας τα στήθη και τα οπίσθια μου, άνω των 50 αυτός, παντρεμένος, παιδιά κτλ. Στη συνέχεια ήρθε η ώρα που έψαχνα δουλειά, σχεδόν όπου και να πήγαινα η ίδια ιστορία, εγώ θα σε προωθήσω, θα σε βοηθήσω κτλ μέχρι που μου ορμούσαν, σημειωτέον όλοι παντρεμένοι, μεγάλοι με παιδιά. Κανείς ποτέ τους δεν κατάφερε να μου δώσει ούτε ένα φιλί, αλλά εγώ δεχόμουν τηλεφωνήματα απτις εκάστοτε γυναίκες ή γκόμενες τους στα οποία με βρίζαν. Το αστείο ήταν που μια φορά λέω σε μία : εσείς είστε η γυναίκα του και με καλείτε εξαγριωμένη; Όχι η γκόμενά του είμαι, η γυναίκα του είναι άλλη. Ε πάρτε στη γυναίκα του και πείτε τα παράπονά σας, εγώ τι σχέση έχω με τον γέρο; Και να μου απαντάει: δεν είναι γέρος εντάξει; 50 χρονών άνθρωπος. Ε sorry αλλά για εμένα στα 17 μου γέρος ήταν. Που λέτε φιλί δεν κατάφερναν να δώσουν καθώς έβαζα τα χέρια μπροστά στο στόμα σαν άλλες Συμπληγάδες, αλλά δεν μπορούσα να αποφύγω το ότι την βγάζαν συνέχεια έξω και την παίζαν μπροστά μου. Μέχρι και ένας φωτογράφος το έκανε όταν πήγα να πάρω κάτι φωτογραφίες που με είχε βγάλει με τις φίλες μου ένα φεγγάρι που πηγαίναμε στα μπουζούκια. Εντωμεταξύ λες και είναι συνεννοημένοι όλοι να λένε τις ίδιες ατάκες : εσύ δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα, κάτσε απλά εκεί να σε κοιτάω. Τρομάρα μου ήθελα να ασχοληθώ και με τα καλλιτεχνικά, εκεί χωρίς κρεβάτι δεν γίνεται τίποτα. Επιμένοντας όμως κάπου κατάφερα να χωθώ, εκεί ευτυχώς δεν μου την έπεσε κανείς. Μετά ξενιτεύτηκα. Εκεί τα είδα όλα. Δούλευα σερβιτόρα, barwoman, υποδοχή κτλ στο εξωτερικό καιείχα συνέχεια προτάσεις για ερωτικές περιπτύξεις έναντι 5000 τη βδομάδα, αλλά και 10000 απλά για να κοιμηθώ μαζί τους τάχα δήθεν δίχως καν να κάνουμε σεξ. Κάθε βράδυ να ακούω τα ίδια από όλους, λες και είχαν βάλει την κασέτα, παντρέψου με, να πάρεις την υπηκοότητα, έχω σπίτι εδώ, εκεί, αλλού (ως επί το πλείστον όλοι κατά πολύ μεγαλύτεροι μου) και μην ακούς τον δίπλα, εκείνος πουλάει ψέμα, ο ένας να κατηγορεί τον άλλον και να αυτοεπαινείται. Μετά ήρθε ο ξάδερφος μου να με επισκεπτεί με τον οποίο έχουμε μεγαλώσει σαν αδέρφια και γίνεται το ανήκουστο, την παίζει ένα ολόκληρο βράδυ δίπλα μου πιστεύοντας ότι κοιμάμαι. Μετά μαθαίνω πως είναι υιοθετημένος. Περιστατικά που ανώμαλοι με χουφτώνουν στον δρόμο, ή με παίρνουν από πίσω με το αμάξι από το σινεμά μέχρι το σπίτι μου ουκ ολίγα ή που μου την πετάν έξω όντας πάνω στο ποδήλατό τους. Μέχρι και σε γυναικολόγο που μου το έπαιξε έπεσα και σε κανα δυο που μου κάναν υπέρηχο κοιλίας έχοντας με τσίτσιδη. Και τώρα ήρθε το τελειωτικό χτύπημα στη ζωή μου που δεν θέλω να το γράψω εδώ και να το μπλέξω με όλα αυτά τα βδελύγματα. Α ότι είμαι ακόμα παρθένα το είπα; Mάλλον το είπα μόλις τώρα. Και όπως φαίνεται έτσι θα μείνω. Αυτά τα πα και τα βγαλα από μέσα μου, αν και οι φίλες και ορισμένοι φίλοι μου τα ξέρουν ήδη. Εύχομαι να μην είχα γεννηθεί ποτέ στη διεστραμμένη αυτή κοινωνία όπου οι άνθρωποι εκλείπουν.