ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μου συμβαίνει δεύτερη φορά με τον ίδιο άνθρωπο και το είχα ξεχάσει τελείως. Πήγα πριν λίγο να πάρω τσιγάρα και μια σοκολάτα από το ψιλικατζίδικο εδώ στη γειτονιά. Όπως έφευγα με φωνάζει από μακρυά και πλησιάζει κοντά μου ένας κύριος γύρω στα 45-50 "συγνώμη, συγνώμη, είμαι άνεργος, μήπως μπορείτε να μου δώσετε τίποτα ψηλά να πάρω ένα κουλουράκι από το φούρνο;" Ο άνθρωπος ούτε βρομιάρης ήταν, ούτε σκατόφατσα. Του είπα ψέμματα ότι δεν μου περίσσεψαν λεφτά, ενώ είχα. Θα μπορούσα να του δώσω έστω τη σοκολάτα που είχα πάρει, δεν θα πάθαινα τίποτα να τη στερηθώ. Φοβήθηκα να βγάλω έτσι τα λεφτά δεν ξέρω τι έπαθα, πραγματικά. Αιφνιδιάστηκα και δεν σκέφτηκα; Είμαι πολύ μαλακισμένη, έχω στεναχωρηθεί πάρα πολύ γιαυτό που έκανα. Ήμουν που ήμουν σήμερα ψυχολογικά σκατά, απόγινα τώρα... Που έχουμε φτάσει, να χάνει ο κόσμος την αξιοπρέπεια του για ένα κουλούρι.