ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν ψαχνεις αυτο το χαμογελαστο κοριτσι τοτε αργησες. Σταματησε να χαμογελαει εδω και καιρο. Μονο θυμο μπορει να νοιωσει οσο κι αν προσπαθει να τον καταλαγιασει. Και δεν λεει πια σ αγαπω. Σε κανεναν. Προσπαθει αλλα αυτες οι δυο λεξεις δεν μετατρεπονται σε ηχο. Μοναχα κοιταζει εξω απο το παραθυρο.. Χωρις ομως να κανει ονειρα πλεον, γιατι της εχει αποσπασει την προσοχη το κενο που αισθανεται μεσα της. Προσπαθει να το καλυψει και να το χωσει στο πισω μερος του μυαλου της αλλα ο,τι και να κανει αυτο παραμονευει. Πως να τα καταφερει οταν ολα καταρρεουν; Μεσα σ ενα χρονο. Και ειναι τοσο μικρη κι αδυναμη. Ψαχνει να βρει ενα φωτεινο σημειο αλλα καθε φορα που βρισκει ενα, αυτο φευγει μακρια. Σαν να μην της αξιζει να σταθει στα ποδια της. Συγγνωμη αλλα κατι ραγισε μεσα της. Εγιναν πολλα κι εχασε το χαμογελο της. Εσβησε κι η ελπιδα της μαζι. Της αρεσει ο υπνος. Αν και τελευταια βλεπει εφιαλτες. Ενα εφιαλτικο μειγμα απο ατομα που εχασε και "εχασε",τις επιλογες που πηρε ή που πηραν αλλοι γι αυτην, το πιθανον της μελλον. Και το τελευταιο το τρεμει περισσοτερο απο ολα. Φοβαται. Κοιταζει τον ουρανο. Δεν σκεφτεται τιποτα. Δεν θελει να σκεφτει.