21.9.2019 | 09:00
Για κάποιον που δεν έχω ούτε τα κοτσια να πω τ'ονομα του
Αν ήξερες τι έχω ζήσει,για εσένα, θ' άλλαζες την γνώμη σου για μένα. Χθές ήρθα πολύ κοντά εκεί που δουλεύεις, περπατώντας από άσχετο σημείο και περίμενα.Τι περίμενα ακριβώς δεν ξέρω γιατί και μία πιθανότητα να υπήρχε να σε δω από μακριά, δεν ξέρω αν θα ερχόμουν να σου μιλήσω, παρόλο που ήμουν εκεί για σένα. Μία ώρα μετά συνέχισα το περπάτημα για τουλάχιστον 40 λεπτά για να συναντήσω μια φίλη μου. Φορούσα τις αγαπημένες μου γόβες οι οποίες με βασάνισαν ανελέητα με τόσο περπάτημα και μάτωσαν τα πόδια μου σε διάφορα σημεία. Συνέχισα να περπατάω μέχρι που χάθηκα κιόλας.Είχα ξεμμαλλιαστει από τον αέρα, ποναγα από τα παπούτσια, κάθισα σ' ένα πεζούλι και μου ήρθε τα βάλω τα κλάματα και τα γέλια μαζί από την απελπισία μου. Οι επόμενες ώρες εξελίχθηκαν με εμένα να έχω κουτσαθει και την φίλη μου να με παρηγορεί και να μου λέει να σε πάρω τηλέφωνο. Τι να πάρω και τι σου πω; Έλα να δεις τα χάλια μου; Κουράστηκα. Τα έχω κάνει όλα σκ@τ@ αλλά μακάρι να μπορούσες να δεις από μια μεριά πόσο αληθινό είναι αυτό που αισθάνομαι για σένα.