14.12.2014 | 23:59
για το κουραμπιεδάκι
μου λείπει η σχέση μου πάρα πολύ. θέλω να της πω πόσο πολύ, αλλά ο τρόπος που μου φέρθηκε όλους αυτούς τους μήνες που δεν είμαστε πια μαζί με σταματάει. Και ύστερα είναι και ο φόβος πως θα φάω άλλη μια απόρριψη απο εκείνη και δεν αντέχει ο οργανισμός μου άλλη απόρριψη, γιατί ακόμα την αγαπάω πολύ, χωρίς όμως να έχω τη σιγουριά πια, πως αξίζει κιόλας. Αλλά έχω διαγνωστεί με σχιζοειδή διαταραχή και ξέρω πως είναι αδύνατο να γνωρίσω κάποια άλλη και να αποκτήσω έναν ισχυρό δεσμό. Σαν να ήξερα απο πάντα, πως αυτή η γυναίκα ήταν το διαβατήριο σε μια νορμάλ ζωή και μετά απο εκείνη θα ερχόταν η απόλυτη μοναξιά. Όπως και έγινε τελικά. Και δεν βλέπω φως στο τούνελ η ζωή μου πάει απο το κακό στο χειρότερο και νιώθω ένα τεράστιο κενό και απογοήτευση.
